Πολλές ταινίες του δύσκολα αφήνουν κάποιον ασυγκίνητο και τα δύο Όσκαρ με τα οποία τον βράβευσε η Ακαδημία επιβεβαιώνουν το ήδη αναγνωρισμένο από τον κόσμο ταλέντο του. Το Click@Life ξεδιπλώνει την καριέρα του ταλαντούχου ηθοποιού, Ντένζελ Ουάσιγκτον.

Ο ηθοποιός με την έντονη παρουσία και το υψηλό παράστημα, γεννήθηκε πριν από 57 χρόνια, στις 28 Δεκεμβρίου 1954 στο Μάουντ Βέρνον της Νέας Υόρκης. Τίποτα δεν έδειχνε ότι είχε καλλιτεχνική φλέβα, αφού η μητέρα του ήταν ιδιοκτήτρια ενός σαλονιού ομορφιάς και ο πατέρας του ιερέας, ο οποίος έκανε παράλληλα και άλλες δουλειές για τα προς το ζην.

Όταν ήταν 14 ετών οι γονείς του χώρισαν και η μητέρα του τον έστειλε σε ένα ιδιωτικό προπαρασκευαστικό σχολείο, τη Στρατιωτική Ακαδημία του Όουκλαντ. Η εμπειρία αυτή, όπως δηλώνει ο ίδιος τον βοήθησε σιγά-σιγά να δώσει άλλη κατεύθυνση στη ζωή του, καθώς μέχρι τότε οι παρέες του δεν ήταν και οι καλύτερες.

Μετά το σχολείο ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Φόρντχαμ, στη Δημοσιογραφία και την Υποκριτική τέχνη, ενώ έπαιζε ταυτόχρονα μπάσκετ με την ομάδα του Πανεπιστημίου. Πέρασε μια περίοδο κατά την οποία δεν ήξερε ποια κατεύθυνση να ακολουθήσει, παρατώντας για λίγο τις σπουδές και δουλεύοντας ως σύμβουλος σε καλοκαιρινή κατασκήνωση. Εκεί έλαβε μέρος σε ένα τάλεντ σόου κι ένας συνάδελφος που εντυπωσιάστηκε από τις υποκριτικές του ικανότητες, τον συμβούλευσε να δοκιμάσει την τύχη του ως ηθοποιός.

Επιστρέφοντας στο Πανεπιστήμιο, ο Ουάσινγκτον, είχε πλέον συγκεκριμένο όραμα και γράφτηκε στο Κέντρο Λίνκολν, προκειμένου να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής. Από εκεί ξεκίνησε να παίζει σε παραστάσεις, ενώ όταν αποφοίτησε, κέρδισε υποτροφία για το American Conservatory Theatre στο Σαν Φρανσίσκο, όπου και έμεινε ένα χρόνο, πριν επιστρέψει στη Νέα Υόρκη για να ξεκινήσει την καριέρα του.

Οι πρώτοι του ρόλοι

Ο διάσημος ηθοποιός ξεκίνησε την καριέρα του με διάφορες τηλεταινίες και ο πρώτος του κινηματογραφικός ρόλος ήρθε το 1981, στην κωμωδία «Carbon copy» ερμηνεύοντας τον γιο του... Τζορτζ Σίγκαλ. Το 1984 βρίσκεται σε γνώριμα μονοπάτια, στην στρατιωτική ταινία «A soldier’s story», ενώ το 1986 τον συναντάμε στο ίδιο καστ με τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τον Τζιν Χάκμαν στη δραματική ταινία «Power». Η ταινία κέρδισε μονάχα ένα βραβείο, το οποίο πήγε στον Ντένζελ Ουάσινγκτον (Image award β’ ανδρικού ρόλου).

Την επόμενη χρονιά κερδίζει την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ, όπως και για Χρυσή Σφαίρα, για το ρόλο του στην βιογραφική ταινία «Cry Freedom», όπου ερμήνευσε τον ακτιβιστή Στηβ Μπίκο.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας ο Ουάσινγκτον πρωταγωνιστεί σε ταινίες δράσης, όπως και στην τηλεοπτική σειρά «St. Elsewhere» ως γιατρός για έξι χρόνια μέχρι το 1988, ενώ το 1989 βρίσκεται και πάλι σε ρόλο στρατιωτικού στο «Ο δρόμος για τη δόξα» μαζί με τον Μάθιου Μπρόντερικ και τον Μόργκαν Φρίμαν. Η ταινία κέρδισε 3 Όσκαρ, ένα εκ των οποίων – αυτό του β’ αντρικού ρόλου- ανήκει στον Ντένζελ Ουάσινγκτον, ο οποίος πλέον έχει σαν «όπλο» στην καριέρα του και την επιβράβευση της Ακαδημίας.

Η πορεία του μέχρι το δεύτερο Όσκαρ

Τη νέα δεκαετία, ο Ντένζελ Ουάσινγκτον συνεχίζει να είναι πρωταγωνιστής και περνώντας από ταινίες δράσης, κωμωδίες, αλλά και τηλεοπτικές σειρές, το 1992 ενσαρκώνει με επιτυχία μία από τις κορυφαίες μορφές του εθνικιστικού αφροαμερικάνικου κινήματος του '50 και '60, τον Μάλκολμ Χ, στην ομώνυμη ταινία του Σπάικ Λι. Για την ερμηνεία του ο Ντένζελ κέρδισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, για Χρυσή Σφαίρα, όπως και διάφορα βραβεία.

Η επόμενη χρονιά τον βρίσκει σε δύο ταινίες. Η μία είναι η αστυνομική περιπέτεια «Pelican Brief» με την Τζούλια Ρόμπερτς, όπου μια φοιτήτρια Νομικής (Ρόμπερτς) ξεσκεπάζει μια συνομωσία, ενώ τον Ουάσινγκτον τον συναντάμε ως πολιτικό ρεπόρτερ. Η ταινία αποτέλεσε εμπορική επιτυχία και κέρδισε τους κριτικούς. Η δεύτερη ταινία, είναι από αυτές που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο, μιας και πραγματεύεται τη ζωή και τη δίκη ενός ασθενή που πάσχει από AIDS, ο οποίος μηνύει τα πρώην αφεντικά του για απόλυση λόγω της ασθένειάς του. Στο ρόλο του ασθενή βρίσκουμε τον Τομ Χανκς, ενώ ο Ουάσινγκτον υποδύεται με επιτυχία τον συνήγορό του στο δράμα «Philadelphia». Μπορεί εν προκειμένω την παράσταση να «έκλεψε» ο Τομ Χανκς, ο οποίος κέρδισε και το Όσκαρ, αλλά ο Ντένζελ έμοιαζε ο καταλληλότερος για το ρόλο του πονόψυχου δικηγόρου.

Το 1995 τον βρίσκουμε στο επίσης επιτυχημένο θρίλερ δράσης «Crimson tide» με τον Τζιν Χάκμαν, ενώ το 1996 πρωταγωνιστεί με την... Γουίτνεϊ Χιούστον στη δραματική κομεντί «The preacher’s wife».

Μετά από μία τηλεοπτική σειρά, μια τηλεταινία και κάμποσες κινηματογραφικές, επόμενη επιτυχημένη χρονιά για τον Ουάσινγκτον είναι το 1999, όπου τον βλέπουμε στον «Συλλέκτη οστών» πλάι στην Αντζελίνα Τζολί, αλλά και στη βιογραφική ταινία «Τυφώνας: η αληθινή ιστορία», η οποία διηγείται την ιστορία του πρωταθλητή μεσαίων βαρών, Ρούμπιν "Τυφώνα" Κάρτερ, ο οποίος καταδικάζεται στα τέλη του ’60 σε ισόβια για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Για πολλούς, η ερμηνεία του Ουάσινγκτον ως Κάρτερ άξιζε το Όσκαρ, παρ’ όλ’ αυτά ο αμερικανός ηθοποιός, ενώ ήταν υποψήφιος δεν κατάφερε να το κερδίσει για την συγκεκριμένη ταινία.

Το 2000 πρωταγωνιστεί στο «Remember the Titans» με θέμα τον ρατσισμό, ενώ το 2001 προστίθεται άλλη μια επιτυχία στην καριέρα του με το αστυνομικό θρίλερ «Ημέρα εκπαίδευσης», το οποίο θα του χαρίσει το 2ο Όσκαρ της καριέρας του και θα τον κάνει τον δεύτερο αφροαμερικανό που θα κερδίσει Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, μετά τον Σίντνεϊ Πουατιέ, ο οποίος συμπτωματικά στη συγκεκριμένη τελετή έλαβε τιμητικό βραβείο. Ο Ουάσινγκτον μαζί με τον Μόργκαν Φρίμαν, έχει κερδίσει τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ (5 μέχρι στιγμής), σαν ηθοποιός με αφροαμερικάνικη καταγωγή.

Οι ταινίες της τελευταίας δεκαετίας

Το 2002 ο Ντένζελ Ουάσινγκτον και ο Ρόμπερτ Ντιβάλ βρίσκονται υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νικ Κασσαβέτη στο «John Q» και προκαλούν συγκίνηση στον κόσμο με την οδύσσεια του άπορου πατέρα, τον οποίο υποδύεται ο Ουάσινγκτον, ο οποίος προκειμένου να σώσει την κόρη του που χρειάζεται μεταμόσχευση και μην μπορώντας να συγκεντρώσει τα χρήματα που χρειάζονται, κάνει κατάληψη στο νοσοκομείο.

Την ίδια χρονιά κάνει την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με το «Antwone Fisher» στο οποίο και πρωταγωνιστεί, ενώ μερικά χρόνια αργότερα και λίγο πριν κάτσει ξανά στη θέση του σκηνοθέτη, συνεργάζεται και πάλι με τον Σπάικ Λι στο «Ο υποκινητής» με τον Κλάιβ Όουεν και τη Τζόντι Φόστερ, κερδίζοντας διάφορες υποψηφιότητες για βραβεία.

Το 2007 συμπρωταγωνιστεί με τον Ράσελ Κρόου στο «American gangster» του Ρίντλεϊ Σκοτ και λίγο αργότερα μπαίνει ξανά στο ρόλο του σκηνοθέτη – αλλά και του πρωταγωνιστή- στο «Great debaters», μια δραματική ταινία που βασίζεται στην πραγματική ιστορία του πολιτικού, εκπαιδευτικού και ποιητή, Μέλβιν Τόλσον.

Το 2009 πρωταγωνιστεί με τον Τζον Τραβόλτα στο ριμέικ του θρίλερ «The taking of Pelham one two three» από τη δεκαετία του ’70 σε σκηνοθεσία Τόνι Σκοτ, με τον οποίο συνεργάζεται και το 2010 στο «Unstoppable».

Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον σήμερα ζει στο Λος Άντζελες με την εδώ και 28 χρόνια γυναίκα του, Πολέτα Ουάσινγκτον και τα τέσσερα παιδιά τους, χωρίς να σταματάει να δουλεύει, αφού μέσα στο 2012 θα τον δούμε σε 2 ταινίες, το «Safe house» και το «Flight».

Ενδεικτική φιλμογραφία: «Carbon Copy» (1981), «A soldier’s story» (1984), «Power» (1986), «Cry freedom» (1987), «For Queen & Country» (1988), «The mighty Quinn» (1989), «Glory» (1989), «Heart condition» (1990), «Mo’ Better blues» (1990), «Mississippi Masala» (1991), «Ricochet» (1991), «Malcolm X» (1992), «Much ado about nothing» (1993), «The Pelican brief» (1993), «Philadelphia» (1993), «Crimson tide» (1995), «Virtuosity» (1995), «Devil in a blue dress» (1995), «Courage under fire» (1996), «The preacher’s wife» (1996), «Fallen» (1998), «He got game» (1998), «The siege» (1998), «The bone collector» (1999), «The hurricane» (1999), «Remember the Titans» (2000), «Training day» (2001), «John Q» (2002), «Antwone Fisher» (2002), «Out of time» (2003), «Man on fire» (2004), «The Manchurian candidate» (2004), «Inside man» (2006), «Deja vu» (2006), «American gangster» (2007), «The great debaters» (2007), «The taking of Pelham 1 2 3» (2009), «The book of Eli» (2010), «Unstoppable» (2010).