Με ένα πιάνο, ένα μπάσο, ντράμς, την κιθάρα της και μερικά από τα ωραιότερα jazz κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, η μποέμ μουσικός των δρόμων του Παρισιού, επιστρέφει στην Αθήνα για μια ξεχωριστή συναυλία, το Σάββατο 5 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Η ζωή της μοιάζει με κινηματογραφική ταινία και η φωνή της διηγείται ιστορίες ποτισμένες από την υγρασία παριζιάνικων δρόμων. Αποδίδει τα κομμάτια της με έναν απολύτως σύγχρονο τρόπο, ο οποίος όμως εμπεριέχει το μεγαλείο μαύρων ερμηνευτριών του πρώτου μισού του περασμένου αιώνα. Η ερμηνεία της ακροβατεί ανάμεσα στην jazz και τα blues, ενώ διαρκώς μοιάζει να ψάχνει πάνω στις νότες, δρόμους που ξεφεύγουν από τα όρια των μουσικών ειδών. Αν και διατηρεί χαμηλό προφίλ, συγκαταλέγεται στις κορυφαίες σύγχρονες jazz φωνές και τα μεγαλύτερα έντυπα του κόσμου την έχουν βαφτίσει «διάδοχο» της Billie Holiday.

- Η –γαλλικής καταγωγής- Αμερικανίδα Madeleine Peyroux γεννήθηκε στην Αθήνα της Τζόρτζια, το 1974.

- Έχει αναφέρει ότι οι Billie Holiday, Bessie Smith, Patsy Cline, Edith Piaf, Leonard Cohen, Johnny Mercer, Charlie Chaplin, Serge Gainsbourg και Bob Dylan επηρέασαν την μουσική της ταυτότητα.

- Μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και την Νότια Καλιφόρνια. Όταν χώρισαν οι γονείς της, μετακόμισε με τη μητέρα της στο Παρίσι, στην ηλικία των 13. Σε συνεντεύξεις της, έχει περιγράψει τους γονείς της σαν «χίπις» που την βοήθησαν να επιδιώξει μια μουσική καριέρα. Ο πατέρας της συνήθιζε να ακούει παλιούς δίσκους όλη την ώρα και η μητέρα της είχε ένα γιουκαλίλι (είδος κιθάρας) το οποίο έμαθε να παίζει όταν ακόμη ήταν παιδί.

- Άρχισε να τραγουδά στην ηλικία των 15 ετών, όταν ανακάλυψε μουσικούς του δρόμου στο γνωστό Καρτιέ Λατέν του Παρισιού. Μπήκε σε ένα μουσικό γκρουπ με την ονομασία Riverboat Shufflers. Αρχικά, ο ρόλος της ήταν να απλώνει το καπέλο, ζητώντας χρήματα από τους περαστικούς. Αργότερα, άρχισε να τραγουδά. Στα 16 της προσχώρησε στην Lost Wandering Blues and Jazz Band, με την οποία και πέρασε αρκετά χρόνια περιοδεύοντας στην Ευρώπη και ερμηνεύοντας jazz συνθέσεις.

- Το άλμπουμ «DreamLand», που κυκλοφόρησε το 1996 από την Atlantic Records, ήταν το αποτέλεσμα όλων των –μέχρι τότε- εμπειριών της και τράβηξε την προσοχή του κοινού. Περιλαμβάνει –μεταξύ άλλων- ερμηνείες της στο χαρακτηριστικό τραγούδι της Patsy Cline «Walking after midnight», στο «τραγούδι-υπογραφή» της Edith Piaf «La vie en rose» και δύο τραγούδια της Bessie Smith. Αυτός ο πρώτος της δίσκος ήταν και η αιτία να αναφέρονται σε εκείνη αποκαλώντας την «Billie Holiday του 21ου αιώνα», ειδικότερα μέσα από τις ερμηνείες της στο «Getting Some Fun Out of Life» και στο «Hey Sweet Man».

- Την ίδια εποχή, αρχίζει να ανοίγει συναυλίες καλλιτεχνών όπως η Sarah McLachlan και η Cesaria Evora και κάνει εμφανίσεις σε φεστιβάλ jazz.

- Το 1997 εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Jazz του Μόντρεαλ όπου και ερμήνευσε μαζί με άλλους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και ο James Carter.

- Ξεκινώντας τη διαδικασία νέας δισκογραφικής παραγωγής, αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας στις φωνητικές της χορδές. Αυτό, σε συνδυασμό με μια διαφωνία με τη δισκογραφική της εταιρία, την οδήγησε για αρκετό καιρό μακριά από τις ηχογραφήσεις αλλά και τα φώτα της δημοσιότητας.

- Πέρασε τα επόμενα έξι χρόνια ως μουσικός του δρόμου στο Παρίσι, με περιστασιακές εμφανίσεις σε clubs στις Η.Π.Α.

- Το 1997 ερμήνευσε το κομμάτι «Life is Fine», ως φόρο τιμής στον Rainer Ptácek.

- Τον Μάϊο του 2002 συνεργάστηκε με τον Αμερικάνο μουσικό William Galison. Το 2003 έβγαλε μαζί του τον δίσκο «Got You on My Mind», τον οποίο πουλούσαν στις εμφανίσεις τους και διαδικτυακά. Το 2003 τελείωσε και η συνεργασία τους. Η Peyroux διαπραγματευόμενη με την Rounder Records χρησιμοποίησε τον δίσκο σαν demo. Αν και ενημέρωσε ότι ήταν σε συνεργασία με τον William Galison, το αποτέλεσμα ήταν μια δικαστική διένεξη. Τελικά, ο δίσκος επανεκδόθηκε από τον Galison τον Αύγουστο του 2004, εμπλουτισμένος με τέσσερα, δικά του, κομμάτια.

- Τον Σεπτέμβριο του 2004 έβγαλε το δεύτερο σόλο άλμπουμ της με τίτλο «Careless Love», με πολλές καλές κριτικές. Το άλμπουμ πούλησε περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα παγκοσμίως, και έδωσε ένα οριστικό τέλος στην σχέση της με την ανωνυμία. Στην Ελλάδα έγινε χρυσό, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του. Ξεκινάει με ένα από τα πιο γνωστά της τραγούδια, μια επανεκτέλεση του «Dance Me to the End of Love» του Leonard Cohen. Περιλαμβάνει, επίσης, επανεκτελέσεις κομματιών των Bob Dylan, Elliott Smith, Hank Williams κ.ά..

- Το τρίτο άλμπουμ της με τίτλο «Half the Perfect World» κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2006. Συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες, και για μια ακόμα φορά τα τραγούδια ήταν προσεκτικά επιλεγμένες επανεκτελέσεις. Ωστόσο, σε αντίθεση με το προηγούμενο άλμπουμ της, περιείχε και τέσσερα νέα κομμάτια.

- Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2006 έδωσε μια παράσταση για το Live from Abbey Road. Στο ίδιο επεισόδιο εμφανίστηκαν οι Red Hot Chili Peppers και οι Snow Patrol.

- Στις 12 Ιουλίου του 2007 ανακηρύχτηκε ως η «καλύτερη jazz καλλιτέχνιδα» στα BBC Jazz Awards.

- Το τέταρτο της άλμπουμ, με τίτλο «Bare Bones» κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2009. Ήταν ένα κομβικό σημείο στην καριέρα της, καθώς περιελάμβανε αποκλειστικά καινούρια κομμάτια. Συνάντησε την αποδοχή των κριτικών και την επιτυχία.

- Ακολούθησε περιοδεία στις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Νότια Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία, και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους κυκλοφόρησε το πρώτο live άλμπουμ της, με τίτλο «Somethin’ Grand».

- Το καλοκαίρι του 2011 κυκλοφόρησε -με την Decca Records- το άλμπουμ «Standing on the Rooftop». Περιλαμβάνοντας νέα δικά της τραγούδια, το άλμπουμ σηματοδοτεί μια νέα προσέγγιση για την ερμηνεύτρια καθώς μεταφέρει τις τζαζ ευαισθησίες της σε πιο βαθιά μουσικά μονοπάτια.

Πληροφορίες: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Σάββατο 5 Νοεμβρίου, ώρα έναρξης 20:30. Προπώληση στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής και Ομήρου 8, 210-7282333. Τιμές εισιτηρίων 20 (Φοιτητικά), 30, 40, 50 και 60 € (Διακεκριμένη Ζώνη).

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης