Στο Monowi της Νεμπράσκα ζει μονάχα ένας άνθρωπος

monowi
ΠΕΜΠΤΗ, 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018

Η 84χρονη Eslie Eiler πληρώνει φόρους για… τον εαυτό της, αφού είναι η μοναδική κάτοικος στο χωριό Monowi της Νεμπράσκα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Πώς είναι η ζωή όταν μένεις σε ένα χωριό… μόνος σου; Η Eslie Eiler γνωρίζει καλά αφού όταν πέθανε ο άντρας της το 2004, δεν της άφησε μόνο την ταβέρνα, αλλά ολόκληρο το χωριό, στο οποίο έμεινε μόνη. Σύμφωνα με το US Census, μάλιστα, το Monowi είναι το μόνο ενσωματωμένο μέρος στις Ηνωμένες Πολιτείες με μόλις έναν κάτοικο.

Η 84χρονη Eslie είναι ο δήμαρχος, ο ταμίας, ο βιβλιοθηκάριος, ο bartender και ουσιαστικά «τρέχει» όλο το χωριό μόνης της.

Το Monowi βρίσκεται στα 6,5 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Νότιας Ντακότα στη Νεμπράσκα, ενώ η 84χρονη διατηρεί ταβέρνα με πινακίδα που αναγράφει: «Καλώς ήρθατε στην παγκοσμίου φήμης ταβέρνα του Monowi, με την πιο κρύα μπίρα της πόλης!».

Εκτός, λοιπόν, από το να πίνει κρύα μπίρα και να διαχειρίζεται την ταβέρνα, η Eslie κρεμά κάθε χρόνο ταμπέλα στη μοναδική επιχείρηση του χωριού για τις εκλογές κι έπειτα ψηφίζει τον εαυτό της. Και φυσικά εκλέγεται.

flickr.com

Η 84χρονη Eslie είναι ο δήμαρχος, ο ταμίας, ο βιβλιοθηκάριος, ο bartender και ουσιαστικά «τρέχει» όλο το χωριό μόνης της

Για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από το κράτος, πρέπει κάθε χρόνο να παράσχει πλάνο δημοτικού δρόμου και έπειτα συγκεντρώνει φόρο περίπου 500 δολάρια (από τον εαυτό της), για να εξασφαλίσει το ρεύμα στις λάμπες του δρόμου και το νερό του χωριού.

Το πιο αστείο, όμως, είναι ότι κάθε χρόνο κάνει αίτηση για την άδεια ποτών και καπνού του μαγαζιού της και το κράτος την παραπέμπει στη γραμματέα του χωριού, που είναι –φυσικά- η ίδια.   

Πώς, όμως, ερήμωσε έτσι ένα ολόκληρο χωριό; Τη δεκαετία το ’30, το Monowi μέτραγε περίπου 150 κατοίκους. Η Eslie παντρεύτηκε στα 19 τον άντρα της και έκαναν μαζί δύο παιδιά. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως, το μέρος είχε αρχίσει να καταστρέφεται, οι συνθήκες καλλιέργειας να χειροτερεύουν και ο κόσμος να φεύγει. Και τα δύο παιδιά της Eiler μετακόμισαν στα μέσα του ’70, όπου τότε ο πληθυσμός ήταν 18 άτομα. Είκοσι χρόνια μετά, είχαν μείνει μόνο δύο, η Eiler και ο σύζυγός της.

Η 84χρονη, πάντως, δηλώνει ότι είναι ευτυχισμένη εκεί, έχει συνηθίσει τη ζωή και δυσκολεύεται να αλλάξει κάτι έπειτα από τόσα χρόνια.