Ορμητική είσοδο στο θέατρο κάνει ο Αλέξης Σταμάτης με τα «Δακρυγόνα» που παρουσιάζονται στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Προερχόμενος από το χώρο της λογοτεχνίας, αυτή τη φορά δοκιμάζει τις δυνάμεις του στον θεατρικό λόγο που είναι από τη φύση του ελλειπτικός και δεν συγχωρεί φλυαρίες.

Ορμητική είσοδο στο θέατρο κάνει ο Αλέξης Σταμάτης με τα «Δακρυγόνα» που παρουσιάζονται στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Προερχόμενος από το χώρο της λογοτεχνίας, αυτή τη φορά δοκιμάζει τις δυνάμεις του στον θεατρικό λόγο που είναι από τη φύση του ελλειπτικός και δεν συγχωρεί φλυαρίες.

Τα «Δακρυγόνα» λοιπόν πέφτουν στα Εξάρχεια, κοντά στο διαμέρισμα ενός μεσήλικα μαθηματικού, του Μάνου, ο οποίος διάγει βίο ερημικό. Μέχρι τη στιγμή που ένα τυχαίο γεγονός τον φέρνει αντιμέτωπο με την 25χρονη Έλλη. Ας μη φανταστεί κανείς κουκουλοφόρους και Ματ σε σκηνές τηλεοπτικού κάλλους.

Το έργο αναφέρεται στα δακρυγόνα της ζωής, μολονότι ο απόηχος των Εξαρχείων και των διαδηλώσεων λειτουργεί ως έμμεσο πολιτικό σχόλιο. Στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της παράστασης βοήθησε ο λιτός σκηνικός χώρος με τις περιορισμένες διαστάσεις που υποβάλλει στον θεατή την ιδέα ότι έχει πράγματι μεταφερθεί σε ένα διαμέρισμα. Ο «φυσικός» φωτισμός και ένα παράθυρο κλειστό με συμβολικές προεκτάσεις, συμπληρώνουν το πεδίο όπου αναμετριούνται οι δύο ήρωες.

Στις ροκ ηχητικές παρεμβάσεις συγκαταλέγονται ο ήχος του κινητού της Έλλης και κάποια επιλεγμένα τραγούδια φορτισμένα με αναμνήσεις. Την εκρηκτική σχέση των δύο ηρώων στοιχειώνει ο μονότονος ήχος του τηλεφωνητή που επαναφέρει τη φωνή της νεκρής συζύγου του Μάνου. Γύρω από τον ήρωα το χάος μιας μετακόμισης ως αντανάκλαση του εσωτερικού του κόσμου. Πρόκειται λοιπόν για ένα ροκ ρομάντζο; Όχι ακριβώς.

Ο Αλέξης Σταμάτης φλερτάρει έξυπνα σε ορισμένα σημεία με το μελό, αλλά ταυτόχρονα το εκτρέπει σε ευρύτερη προοπτική. Κάτω από τα τραύματα των ηρώων διαφαίνεται η παθολογία της ελληνικής οικογένειας που χτίζει αόρατα τείχη γύρω από τα μέλη της. Επιπλέον ο συγγραφέας αντλεί πλούσιο υλικό από την αρχετυπική ψυχολογία και πλάθει για τους δύο ήρωες την ψευδαίσθηση του «ιδανικού άλλου». Εκείνου δηλαδή του μαγικού πλάσματος που θυμίζει ταυτόχρονα όλα τα απωθημένα και το οικογενειακό παρελθόν.Oι ήρωες αιχμαλωτίζονται στη δίνη αυτής της μυθολογίας, αναπτύσσοντας αλληλοσυγκρουόμενα αισθήματα έλξης και αποστροφής.

Αγριος ερωτισμός αλλά και μικρές ποιητικές εικόνες μιας αβίωτης πόλης που κάπου-κάπου εξακολουθεί να αναπνέει, συνθέτουν την τοιχογραφία των «Δακρυγόνων». Η νευρώδης σκηνοθεσία του Αρη Τρουπάκη ανέδειξε το έργο, ενώ ο Νίκος Αρβανίτης και η Δανάη Παπουτσή, κυριολεκτικά εξαφανίστηκαν πίσω από τους ρόλους τους. Η Δανάη Παπουτσή, έχτισε με φρεσκάδα και συνέπεια την προσωπικότητα της επαναστατημένης, με καλλιτεχνικές ανησυχίες Έλλης, ενώ ο Νίκος Αρβανίτης «ανέβηκε» τη σκάλα των συναισθηματικών διακυμάνσεων του Μάνου, με σίγουρα βήματα.

Πληροφορίες: «Δακρυγόνα» του Αλέξη Σταμάτη από τη θεατρική εταιρεία «Πράξη», στη δεύτερη σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας (Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη τηλέφωνο : 210-8838727). Σκηνοθεσία: Αρης Τρουπάκης. Σκηνικά: Θοδωρής Χρυσικός. Παίζουν οι : Νίκος Αρβανίτης, Δανάη Παπουτσή. Γενική είσοδος:19 ευρώ, φοιτητικό: 16 ευρώ, λαϊκή: 16 ευρώ.

ΜΑΝΙΑ ΣΤΑΪΚΟΥ