Ερμηνεύοντας και σκηνοθετώντας ένα σουρεαλιστικό κείμενο, που μπλέκει το παρελθόν και το μέλλον με ένα χιούμορ ασεβές και καταλυτικό, η Μίνα Αδαμάκη μεταμορφώνεται στην «Κοκόνα τη Μαρώ» και μιλά στο click@Life.

Το απόσπασμα, με τίτλο «Η κοκόνα η Μαρώ», από το αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Νάνου Βαλαωρίτη «Τα σπασμένα χέρια της Αφροδίτης της Μήλου», παρουσιάζεται στο θέατρο 104, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 8.15 το βράδυ.

Ο συγγραφέας περιστρέφει επιδέξια τον χρόνο και το χώρο της αφήγησης και μέσα από την ιδιοφυή του σύλληψη, η κοκόνα η Μαρώ, μια «εξώλης και προώλης» Πολίτισσα, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα ευφορίας και προβληματισμού για το μέλλον αυτού του τόπου.

Η Μίνα Αδαμάκη ανεβαίνει στη σκηνή για μια μοναχική ερμηνεία και μας μιλά για το έργο που ακουμπάει στο τότε, αλλά και στο τώρα, της πορείας αυτής της χώρας.

Συστήστε μας την «Κοκόνα Μαρώ».

Η κοκόνα η Μαρώ είναι μια γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα, που ζει στην Κωνσταντινούπολη, στις αρχές της ελληνικής επανάστασης του 1821. Μια εποχή ιδιαίτερα ταραγμένη και επικίνδυνη, όπου τίθεται υπό αμφισβήτηση αυτή η ίδια η ύπαρξη του γένους των Ελλήνων. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αναπτύσσει όλη την πονηριά και τη δεξιοτεχνία που διαθέτει, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή της.

Τι σας προσέλκυσε στο συγκεκριμένο κείμενο;

Είναι ένα κείμενο σπάνιας γοητείας, όπου -με έναν εντελώς ευρηματικό τρόπο- ο συγγραφέας αναμειγνύει την οδύνη για τον χαμό του γένους των Ελλήνων με την ηδονή του έρωτα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα εκρηκτικής ευφορίας, αλλά και βαθειάς συγκίνησης μαζί.

Πώς συνδέει ο συγγραφέας το παρελθόν με το μέλλον;

Η «Κοκόνα η Μαρώ» έχει τη μορφή αφήγησης ενός επεισοδίου της ζωής της ηρωίδας σε παρόντα χρόνο. Ο θεατής παρακολουθεί -σαν μέσα από κλειδαρότρυπα- την κοκονίτσα τη Μαρώ να οδύρεται για τον χαμό του γένους, προβλέποντας, ταυτόχρονα, και τα επόμενα δεινά που θα ακολουθήσουν, λόγω της εξάρτησής μας από τους ξένους «φίλους» μας: «Ξύπνα Ναθαναήλ να δεις Φραγκοκρατία να πλακώνει να μας φάει, ύστερα από τις ορδές των Μουσουλμάνων» λέει χαρακτηριστικά σε κάποιο σημείο, και συνεχίζει: «Συμφορά στην καινούργια χώρα, στην Ελλάδα Ρωμανία, σε Ανατολή και Δύση». Μοιάζει με δυσοίωνο χρησμό, που διατρέχει όλη τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, από συστάσεως του ελληνικού κράτους, μέχρι τις μέρες μας!

Είστε μόνη πάνω στη σκηνή. Πόσο δελεαστικό, αλλά και δύσκολο, είναι αυτό;

Μόνο σαν πρόκληση μπορείς να αντιμετωπίσεις τη μοναξιά πάνω στη σκηνή, σαν ένα είδος άσκησης αυτοπειθαρχίας και συγκέντρωσης, αλλιώς κινδυνεύεις να χάσεις το «νήμα», την συνεχή ροή εσωτερικής σκέψης και δράσης. Η μεγάλη γοητεία βρίσκεται στον έλεγχο που ασκείς στα εκφραστικά σου μέσα, ώστε να είσαι σε θέση να εκφράσεις με ακρίβεια και σε βάθος όλο το εύρος των συναισθηματικών και νοητικών αποχρώσεων του κειμένου, που καλείσαι να αποδώσεις. Για μένα, είναι μια μορφή εξομολόγησης και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος να ασχοληθώ με έναν μονόλογο.

Πώς αγγίζει η παράσταση τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας;

Η αφήγηση της κοκόνας της Μαρώ ακολουθεί έναν δρόμο συνειρμικό, που της επιτρέπει να μεταπηδά από το ένα θέμα στο άλλο, να αλλάζει τον χρόνο και τον τόπο των γεγονότων ανάλογα με τον δρόμο που ακολουθούν η σκέψη της και τα συναισθήματά της. Αυτό της δίνει μια ελευθερία να «δει» και τα μελλούμενα, σαν απόρροια των όσων συμβαίνουν στον δικό της χρόνο. Έτσι, μέσα από το δικό της βλέμμα, φτάνουμε μέχρι τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, και διαπιστώνουμε με τρόμο πως -σχεδόν 200 χρόνια μετά- αντιμετωπίζουμε τα ίδια διλήμματα και τα ίδια αδιέξοδα.

Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα σας για την τροπή που έχει πάρει η ζωή μας;

Όνειδος και οργή είναι τα συναισθήματα που υπερτερούν αυτήν τη στιγμή μέσα μου γι’ αυτήν την κατρακύλα, όπου έχουμε βυθιστεί ως έθνος και ως κοινωνία, και που η ηθική σήψη και αποφορά έχει σκεπάσει τα πάντα.

Από όσα βιώνουμε στη δραματική μας πραγματικότητα, τι θεωρείτε πιο σουρεαλιστικό;

Η λίστα Λαγκάρντ είναι το πιο πρόσφατο επεισόδιο του σουρεαλιστικού έργου, που παίζεται εδώ και πολύ καιρό στη χώρα μας με απρόβλεπτο τέλος.

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον;

Όταν έχεις 1.200.000 ανέργους, 250.000 άστεγους και τη «Χρυσή Αυγή» να εμφανίζεται σαν τη μόνη σωτηρία, κάτι σάπιο υπάρχει στο «βασίλειο» αυτής της χώρας! «Μα είμαστε εμείς γερά κόκκαλα και δεν φτουράμε εύκολα, δεν «φθειρόμεθα», όπως λένε οι ευγενέστατοι, ο κατακλυσμός να ‘ρθει θα επιζήσουμε», λέει η κοκόνα η Μαρώ και το προσυπογράφω.

Ταυτότητα παράστασης:Σκηνοθεσία – ερμηνεία: Μίνα Αδαμάκη, βοηθοί σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Ασπιώτης – Λάζαρος Βαρτάνης, σκηνογραφική –ενδυματολογική - μουσική επιμέλεια: Μίνα Αδαμάκη, art direction: Κωνσταντίνος Ασπιώτης.

Πληροφορίες:104 - Κεντρική Σκηνή, Eυμολπιδών 41 – Γκάζι (μετρό Κεραμεικός), τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3455020. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: 22 Οκτωβρίου 2012 - 15 Ιανουαρίου 2013: Δευτέρα και Τρίτη: 20.15. Tιμές εισιτηρίων: κανονικό: 15 ευρώ, μειωμένο: 10 ευρώ.

ΓΙΩΡΓΟΣ Σ.ΚΟΥΛΟΥΒΑΡΗΣ