Μαθαίνοντας πως του απομένουν λίγες μόνο ημέρες ζωής, ο Περικλής Λιανός βγαίνει απελπισμένος στους δρόμους, και μιλά στο click@Life.

Με μία διαφορετική και ιδιαίτερη ματιά πάνω στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου όλα επαναπροσδιορίζονται και αλλάζουν, η μαύρη κωμωδία του Αντώνη Τσιπιανίτη, με τίτλο «Βασανίζομαι», παρουσιάζεται στο θέατρο Άβατον.

Πώς μπορεί να ανατραπεί μέσα σε λίγα λεπτά η ζωή ενός ανθρώπου, όταν μαθαίνει ότι του απομένουν λίγες ημέρες ζωής; Είναι οι σχέσεις του αρκετά δυνατές, ώστε να αντέξουν αυτό το χτύπημα; Και αν όλα καταρρεύσουν, υπάρχει αρκετός χρόνος για μια νέα αρχή;

Ο Περικλής Λιανός υποδύεται τον ετοιμοθάνατο «τραγικό ήρωα» Φωκίωνα Λαχταρίδη και μιλά για την παράσταση και για τις ανησυχίες και τα προβλήματα του σημερινού Έλληνα.

Από πού είναι εμπνευσμένο το έργο;

Είναι εμπνευσμένο από το γνωστό γκράφιτι, που έχει γεμίσει την Αθήνα, εδώ και κάποια χρόνια. Ειδικά στο κέντρο, δεν υπάρχει τοίχος, όπου να μη γράφεται το «Βασανίζομαι». Ο Αντώνης Τσιπιανίτης, όταν το είδε -και με την παρότρυνση φίλων, κάθισε και έγραψε αυτό το υπέροχο έργο και αυτόν τον μοναδικό ρόλο, τον Φωκίωνα Λαχταρίδη. Και θέλω για μια ακόμη φορά να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, που μου τον εμπιστεύθηκε.

Πώς αναδεικνύονται οι ανησυχίες και τα προβλήματα του σημερινού Έλληνα, μέσα από τη ματιά του Αντώνη Τσιπιανίτη;

Μέσα από πολύ χιούμορ, αφού το έργο είναι στην ουσία ένας κλαυσίγελος, ο Αντώνης σχολιάζει όλα όσα ταλαιπωρούν τον σημερινό Έλληνα. Γιατί ο Έλληνας έπεσε σε όλες τις παγίδες, που του έστησε το σύστημα.

Ο καπιταλισμός, ξέρετε, ακυρώνεται σε κάποιο βαθμό, αν δεν ικανοποιείς τις ανάγκες που εφευρίσκει και που οι περισσότερες δεν χρειάζονται. Γιατί, δυστυχώς, τον σημερινό Έλληνα τον απασχολεί περισσότερο πώς θα καταναλώσει και λιγότερο - έως καθόλου - η ουσία της ζωής. Είδατε εσείς κάποια διαμαρτυρία για θέματα άλλα, εκτός των οικονομικών; Ποιος απαίτησε ποτέ έναν δικαιότερο κόσμο; Ο καθένας πασχίζει να διατηρήσει το βόλεμα του.

Ο Τσιπιανίτης δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο. Κάνει κατάδυση στην ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα και φωτίζει πλευρές, που δεν τις είχες φανταστεί ποτέ. Όλα τα ελαττώματα που ταλανίζουν τον νεοέλληνα τα βγάζει στη φόρα. Γιατί πρέπει να το παραδεχτούμε, μικροαστούληδες είμαστε και τίποτα άλλο.

Από τι βασανίζεται ο Φωκίωνας;

Από μοναξιά και απελπισία. Μοναξιά, γιατί έφυγε μακριά από όλους, δεν άντεξε το αληθινό τους πρόσωπο. Και απελπισία, γιατί οι επιλογές του τον οδήγησαν σε τραγικά λάθη, που τόσο πολύ του κόστισαν.

Πού τον οδηγεί ο επερχόμενος θάνατός του;

Στον απολογισμό της ζωής του. Να κοιτάξει πίσω του, να ξαναδεί όλο του το παρελθόν. Τι την έκανε τη ζωή του; Πώς πέρασε; Πώς έζησε; Γι’ αυτό κάποια στιγμή αναρωτιέται, «το φχαριστήθηκα καθόλου αυτό το μπουρδέλο, που λέγεται ζωή ή βασανιζόμουνα άσκοπα»;

Η επαφή με τον ήρωα σάς έχει παρασύρει σε σκέψεις για το τι θα κάνατε, αν στην πραγματικότητα είχατε λίγες μόνο ημέρες ζωής;

Πάντα το σκεφτόμουν αυτό, ειλικρινά. Από μικρός αναρωτιόμουν: αν μου έλεγαν ότι μου μένουν λίγες μέρες ζωής, τι θα έκανα; Πρώτα από όλα, θα φρόντιζα να τακτοποιήσω τα πάντα, να μην αφήσω εκκρεμότητες. Να μην ταλαιπωρηθεί κανείς και πληρώσει για μένα. Το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό. Και όχι μόνο τις υλικές εκκρεμότητες, αλλά κυρίως τις ηθικές, αυτές μεταξύ των ανθρώπων.

Λόγια που ειπώθηκαν, λόγια που δεν ειπώθηκαν. Θα ήθελα να τα τακτοποιήσω όλα. Εξαρτάται, βέβαια, σε τι κατάσταση θα βρισκόμουν αυτές τις ημέρες. Πάντως, αν δεν ήμουν ανήμπορος, θα ήθελα να τις περάσω - και δεν αστειεύομαι - κάνοντας συνέχεια έρωτα, σεξ!

Το άγχος, η ανασφάλεια και ο φόβος – πανικός που βιώνουμε στη σύγχρονη καθημερινότητά μας, είναι ένας αργός και βασανιστικός θάνατος;

Μαρτύριο είναι σίγουρα. Πεθαίνεις καθημερινά, δεν μπορείς να ευχαριστηθείς τίποτα. Κυριολεκτικά βασανίζεσαι. Και εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα, που πρέπει να κερδίσει ο καθένας μας και να ξεπεράσει αυτήν την κατάσταση. Να μπορέσει να δει πέρα από τα μικρά ασήμαντα της καθημερινότητας και να ανακαλύψει την αληθινή ομορφιά της ζωής. Να λέμε πρώτα από όλα ένα μεγάλο ευχαριστώ στο σύμπαν που υπάρχουμε και μετά όλα τα άλλα.

Πώς μπορούμε να διεκδικήσουμε δραστικά μία – αν μη τι άλλο - αξιοπρεπή ζωή;

Κάνοντας σωστή διάγνωση της πραγματικότητας. Με αυτοκριτική και διαρκή επαγρύπνηση μπορούμε να δούμε τα λάθη μας, να τα διορθώσουμε και να οπλιστούμε με όλα εκείνα τα στοιχεία, που θα μας κάνουν πάνω από όλα σωστούς πολίτες, γιατί τώρα είμαστε οπαδοί και χειροκροτητές. Έτσι, νομίζω, κερδίζεις την αξιοπρέπειά σου και δεν σέρνεσαι από εδώ και από εκεί, έρμαιο των πάντων.

Είστε αισιόδοξος για μια νέα αρχή;

Αν κάνουμε σωστή διάγνωση, θα βρεθεί και η λύση. Διαφορετικά, θα καταστραφούμε. Ακόμη και αν γινόταν ένα θαύμα και ξεχρεώναμε, σε λίγο καιρό θα βρισκόμασταν σε χειρότερη κατάσταση. Πρέπει να αρπάξουμε την ευκαιρία και να τελειώνουμε με όλες τις παθογένειες του νεοέλληνα, ό,τι τον μπλοκάρει και τον εμποδίζει να δημιουργήσει. Τότε ναι, θα πρόκειται για μια νέα αρχή και μπορώ να αισιοδοξώ, διαφορετικά αφήστε τα. Όσο για μένα, εγώ θεωρώ την κάθε μέρα μια νέα αρχή, αφορμή για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Κοιτάζω μπροστά, δεν μεμψιμοιρώ και προχωράω.

Ταυτότητα παράστασης: κείμενο: Αντώνης Τσιπιανίτης, σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, σκηνικά - κοστούμια: Δέσποινα Χαραλάμπους, φωτισμοί: Ελένη Αναγνωστοπούλου, μουσική: Ιωάννης Παπλωματάς. Παίζουν: Περικλής Λιανός, Βαγγέλης Λιοδάκης, Ελένη Φίλιππα, Ιωάννα Χαλιαμπάλια, Γιάννης Μωραΐτης.

Πληροφορίες: Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3 - Γκάζι, τηλ. κρατήσεων: 210 3412689, 698 1982591. Ημέρες και ώρες παραστάσεων έως τις 28 Απριλίου 2013: Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στις 21.15. Διάρκεια παράστασης: 80΄. Τιμές εισιτηρίου: γενική είσοδος: 12 ευρώ.

ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΚΟΥΛΟΥΒΑΡΗΣ