Ένα ολοκαίνουργιο έργο και μία επανάληψη.

Μετά από μία επιτυχημένη χρονιά, η Μαρία Γοργία και η ομάδα χορού Αμάλγαμα ετοιμάζονται πυρετωδώς για όσα θα παρουσιάσουν τη νέα θεατρική περίοδο. Αρχής γενομένης από την επανάληψη της παράστασης «από τι υποφέρετε; από Ύπαρξη», που θα ανέβει ξανά από 30 Σεπτεμβρίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο χώρο της ομάδας (Χώρος Αμάλγαμα, Μενάνδρου 47, 5ος όροφος, Αθήνα). Νωρίτερα, από 16 έως 19 του μήνα θα παρουσιαστεί στη Λεμεσό στον πολυχωρο Συνεργείο του Στέλιου Κυπριανού.

Βασισμένο σε συνεντεύξεις και ποιήματα του Νίκου Καρούζου, πραγματεύεται το διαιώνιο ζήτημα της μη αποδοχής του Θανάτου, της φθοράς του σώματος αλλά και της ουσιαστικής σύνδεσης και «κυκλικής» σχέσης μεταξύ Ζωής και Θανάτου. Η ποίηση και κυρίως η προσωπικότητα του πολύ σημαντικού ποιητή αποτελούν την κύρια πηγή έμπνευσης της χορογράφου καθώς παντρεύονται και αναζωπυρώνουν τις δικές τις αγωνίες σε ό,τι αφορά την φθαρτότητα του σώματος, καθώς και τα αναπάντητα και βασανιστικά ερωτήματα περί Θανάτου και Ύπαρξης.

Από τα μέσα με τέλη Φεβρουαρίου του 2019, η χορογράφος και η ομάδα της θα παρουσιάσουν ένα ολοκαίνουργιο έργο, που φέρει τον προσωρινό τίτλο «Δικογραφίες στο Κατάστρωμα».

Όπως μας αναφέρει η Μαρία Γοργία, θα αποπειραθεί να σκηνοθετήσει ένα «δικαστήριο όπου θα δικάζεται, κατά κύριο λόγο, η χωρίς φραγμούς πάλη του ατόμου να επικρατήσει, να καταδυναστεύσει, να εξουσιάσει το ερωτικό του αντικείμενο». «Στην κοινωνία του ύστερου καπιταλισμού, η οποία επιδοκιμάζει με διάφορους τρόπους το εγωκεντρικό, ναρκισσιστικό υποκείμενο, οι ερωτικές σχέσεις δε μπορούν παρά να υποφέρουν και να γίνονται αδιέξοδες…  Επίσης, είναι πιθανόν να χρησιμοποιηθούν στοιχεία της ιδιαίτερης γραφής του Μύλλερ από το έργο «Κουαρτέτο». Πιθανότατα θα υπάρξουν και άλλα κείμενα βασισμένα στον άξονα «έρωτας-αγάπη». Όλα τα παραπάνω θα εκφραστούν μέσα από ένα αμάλγαμα οπτικοακουστικών εικόνων και ενίοτε βιωματικής εμπειρίας του θεατή, καθώς σε κάποιες σκηνές θα υπάρξει ίσως και το στοιχείο της διάδρασης με το κοινό».

Επηρεασμένη από  μεταφροϋδικές προσεγγίσεις νεοψυχαναλυτικών ρευμάτων, καθώς και υλικό από συγκεκριμένα βιβλία, όπως το «Από τους γονείς στους ερωτικούς συντρόφους» της Ελένης Παπαδάκη-Μιχαηλίδη, «Η κουλτούρα του ναρκισσισμού» του Κρίστοφερ Λας κ.ά, η χορογράφος θα χρησιμοποιήσει αυτά κυρίως τα θεωρητικά υλικά για να μιλήσει για το «ταραχώδες» οικοδόμημα που ονομάζεται «ερωτική σχέση».

Αν και η Μαρία Γοργία τονίζει ότι «είναι ακόμα πολύ νωρίς για να ξέρουμε με σιγουριά», το έργο είναι πιθανό να βασιστεί σε δύο κύριες εικόνες οι οποίες  θα αντιπαραβάλλονται και θα συνυπάρχουν.

Ένα σημαντικό τμήμα του θα αποτελείται από σκηνές «στο δικαστήριο», ενώ σε ένα άλλο μέρος του έργου οι εικόνες θα παραπέμπουν σε πλοίο που ταξιδεύει σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Οι σκηνές αυτές θα συνοδεύονται από την «ταραχώδη», έντονα συναισθηματική μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ, ενός από τους κυριότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού στη μουσική. Πιο συγκεκριμένα, θα χρησιμοποιηθούν άριες και μέρη από την όπερα «Τριστάνος και Ιζόλδη» (ένα από τα πιο «ερωτικά» έργα της ιστορίας της μουσικής), που θα ερμηνεύονται ζωντανά επί σκηνής. Και για τις δύο αυτές εικονοποιίες θα αξιοποιηθεί περισσότερο η αρχιτεκτονική του χώρου της Μενάνδρου 47 και λιγότερο οι όποιες σκηνογραφικές παρεμβάσεις/προσθήκες, έτσι ώστε να αποδοθεί σκηνικά από την μια το «δικαστήριο του έρωτα», και από την άλλη, η αίσθηση και το σκηνικό βίωμα του πλοίου που συγκλονίζεται από την τρικυμία.

Το νέο έργο της ομάδας Αμάλγαμα θα συνεχίσει τη διερεύνηση του «ολιστικού» μοντέλου έκφρασης που παρουσιάστηκε ήδη στο προηγούμενο έργο της ομάδας «από τι υποφέρετε; από Ύπαρξη». Στο υβριδικό αυτό ιδίωμα συναντιούνται και συνθέτονται πέντε γλώσσες: κίνηση, λόγος, οπερατική φωνή, μουσική και αντικείμενο. Στόχος της χορογράφου θα αποτελέσει και πάλι η σύνδεση αυτών των διαφορετικών εκφραστικών μέσων με σκοπό αφενός να συνυπάρξουν διαλογικά, αφετέρου να δημιουργήσουν μια δυναμική ενότητα.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ