Οι Κάτω απ’ τ’ Αστέρια: Ένας έρωτας στη μέση του Αιγαίου

oi-kato-ap-t-asteria
ΤΡΙΤΗ, 02 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018

Μια παράσταση συγκινητική, αστεία, αληθινή, που τροφοδοτεί την αίσθηση της γλυκιάς ανάμνησης.

Θεατές πάνω στη σκηνή την οποία συνθέτουν μερικές πεσμένες καρέκλες ενώ η Μένια (Λίλα Μπακλέση) διαβάζει κάποια χειρόγραφα σε ένα υπερυψωμένο πάγκο και ο Νικολής (Κωνσταντίνος Μπιμπής) κάθεται απέναντι και σε απόσταση σε μια καρέκλα. Η παράσταση Οι Κάτω απ’ τ’ Αστέρια του Τηλέμαχου Τσαρδάκα αρχίζει με αυτό το λιτό σκηνικό για να μεταφέρει την ιστορία ενός έρωτα που «τράβηξε πολύ» προτού φτάσει τελικά από το Οι Κάτω απ’ τ’ Αστέρια να γίνει Ο Κάτω απ’ τ’ Αστέρια και Η Κάτω απ’ τ’ Αστέρια.

«13 χρόνια σ’αγαπούσα»
Η Μένια και ο Νικολής είναι από ένα νησί (μάλλον τη Χίο), γνωρίστηκαν στα 14, μπορεί και 15, κι έκτοτε η πορεία του ενός επηρεάζει την πορεία του άλλου, με τους δύο ήρωες να είναι πότε μαζί και πότε χώρια. Ζουν ένα εφηβικό έρωτα με λύσσα, όπως λέει ο Νικολής, που μυρίζει αλμύρα κάτω, από τον ελληνικό, καλοκαιρινό ουρανό ο οποίος αρχίζει να δοκιμάζεται όταν έρχεται η ώρα των φοιτητικών σπουδών. Οι δύο νέοι αποχωρίζονται, έχουν όμως πάντα το νησί τους και το καλοκαίρι. Και εκεί συνεχίζουν να σμίγουν ώσπου έρθει η ρήξη (θες πες τη και ζωή, θες και τελική αναμέτρηση).

Σκηνοθετημένη από τους ίδιους τους ηθοποιούς, με τη βοήθεια της Άρτεμις Γρύμπλα, η παράσταση πολύ σοφά εστιάζει στο κείμενο του Τσαρδάκα και στους ίδιους τους ηθοποιούς οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους εαυτούς τους, τη σκηνή και τα απλά στοιχεία πάνω της για να αφηγηθούν το χρονικό της σχέσης των ηρώων ειπωμένο από το τέλος, ή καλύτερα από το παρόν, προς  την αρχή.

Η ιστορία βρίσκεται σχεδόν μόνιμα σε αναδρομή παρουσιάζοντας σκόρπια, μα σημαντικά για την κατανόηση της σχέσης, γεγονότα του παρελθόντος, πολύ όμορφα συνδυασμένα τόσο που δίνεται η εντύπωση αν όχι γραμμικότητας στην αφήγηση, τότε σίγουρα μιας φυσικότητας στην εξέλιξη. Πρόκειται άλλωστε για τη συνάντηση δύο ανθρώπων που υπήρξαν μαζί, και μάλιστα έντονα και για πολύ καιρό, και όσα διαδραματίζονται πάνω στη σκηνή αποτελούν κομμάτια μνήμης που οι ήρωες ανακαλούν.

«Είμαστε πολλά παιδιά, μεγάλη παρέα, αλλά για μένα υπάρχεις μόνο εσύ»
Δύο είναι τα στοιχεία που κάνουν την παράσταση ξεχωριστή. Από τη μία υπάρχουν οι χαρακτήρες και ο λόγος του Τσρδάκα, και κυρίως οι εικόνες που φτιάχνει ο λόγος του, γεμάτες παραστατικότητα, ένταση και λίγωμα που στο τέλος «καταντούν» ποιητικές, και από την άλλη ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζονται τον λόγο του οι ηθοποιοί/ σκηνοθέτες, οι οποίοι επιλέγουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο γέλιο και το κλάμα στήνοντας παράλληλα τους ήρωες τον ένα απέναντι από τον άλλο και βάζοντας το κοινό πάνω στη σκηνή ώστε να το καταστήσουν κοινωνό- μάρτυρα της ερωτικής τους πάλης.

Σ’ αυτήν την πάλη βοηθάει η εξαιρετική χημεία των δύο ηθοποιών, οι ήρωες μάλιστα των οποίων φτιάχτηκαν για τους ίδιους. Η Μπακλέση υιοθετεί ένα ερμηνευτικό κώδικα πιο εσωτερικό που εκμεταλλεύεται την κινησιολογία του σώματός της και την εκφραστικότητα που διαθέτει το πρόσωπό της, ακόμα και στη σιωπή, διατηρώντας πάντα τη ζωηράδα που απαιτεί η ηρωίδα της. Ο Μπίμπης απέναντί της πιο ζωηρός στην κίνηση, πιο αλέγρος, πιο κοντά στη σάτιρα και το παιχνίδι με το κοινό (στο στοιχείο του δηλαδή) είναι εκεί για να διεκδικεί επίμονα τον έρωτά του τορπιλίζοντας τη συνάντηση με αναμνήσεις και διασκεδάζοντας τον καημό του.

«Μέσα στα μάτια του κάτι σκοτεινό λαμπύριζε. Αλλά η κοιλιά μου, μέσα της, με γαργαλούσε. Και σε αυτές τις περιπτώσεις οι κοιλιές δεν κάνουν λάθος»
Τελικά και οι δύο ηθοποιοί υπάρχουν στη σκηνή με τον μόνο αποδεκτό τρόπο που θα μπορούσε να αποδοθεί αυτή η ιστορία, με πάθος και χωρίς υπερβολές. Η σκηνή άλλωστε στήθηκε από τους ίδιους για να υπηρετεί με αμεσότητα και νεύρο την αναμέτρηση των δύο ηρώων, όχι τόσο του ενός απέναντι στον άλλο, όσο των δύο απέναντι στις αναμνήσεις τους. Πολλές φορές θα αναζητήσει τον λόγο για όλα αυτά ο Νικολής, από την αρχή κιόλας ανοίγοντας την παράσταση. Γιατί, γιατί, γιατί, για να εισπράξει την απόλυτη σιωπή της Μένιας. Αυτό είναι το ερώτημα που μένει και στον θεατή, γιατί στραβώνει ό, τι στραβώνει στο έργο, ερώτημα που η ίδια η ζωή έχει απαντήσει άπειρες φορές με τη δική της σιωπή.

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ / [email protected]

Info
Έως 30/10
Προπώληση: viva.gr
Θέατρο Άλφα Ιδέα, Πατησίων 37
Δευτέρα- Τρίτη 21:15
2105238742