Ελίνα Ρίζου: «"Ο γυάλινος κόσμος" θίγει ζητήματα που ως αιωνίως άλυτα δεν μπορούν παρά αιωνίως να αφορούν»

elina-rizou
ΔΕΥΤΕΡΑ, 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018

Η ηθοποιός πρωταγωνιστεί στο πιο αυτοβιογραφικό έργο του Τενεσσί Ουίλλιαμς που ανεβαίνει στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.

«Ο γυάλινος κόσμος» γράφτηκε το 1944 και παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά στο θέατρο Civic στο Σικάγο. Αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη θεατρική επιτυχία του Τενεσσί Ουίλλιαμς. Ο αμερικανός συγγραφέας σε πολλά από τα έργα του ενσωματώνει στοιχεία της δικής του προσωπικής ζωής κι εκείνης των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του και το συγκεκριμένο έργο θεωρείται το πιο αυτοβιογραφικό του.

το σκηνικό είναι μνήμη(...) ,

το έργο είναι μνήμη (...) ,       

στη μνήμη όλα συμβαίνουν στη μουσική

Tεννεσί Ουίλλιαμς

«Ο γυάλινος κόσμος» θα παρουσιαστεί από 2 Νοεμβρίου στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας - Σκηνή Μπέτυ Αρβανίτη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, στην πρώτη του επί σκηνής σύμπραξη με την Μπέτυ Αρβανίτη. Θα υποδυθεί την Αμάντα Γουίνγκφιλντ –ηρωίδα που έχει συνάφειες με την μητέρα του Ουίλλιαμς. Την κόρη της, Λώρα –παραπέμπει στην αδελφή του Ουίλλιαμς, Ρόουζ- θα ενσαρκώσει η Ελίνα Ρίζου, που μιλά στο click@life μέσα και έξω από τον «γυάλινο κόσμο».

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Μεγάλωσα στην Καλλιθέα. Ξεκίνησα σπουδές ψυχολογίας στο Πάντειο τις οποίες δεν ολοκλήρωσα ποτέ και τελικά αποφοίτησα το 2009 από τη Δραματική Σχολή Εμπρός- Θέατρο Εργαστήριο. Σήμερα ζω στα Εξάρχεια.

Μικρή –όχι και πολύ μικρή όμως- έλεγα ότι θέλω να γίνω γιατρός. Με θυμάμαι όμως επίσης -πολύ μικρή- να αναρωτιέμαι με κρυφή ελπίδα αν είναι επάγγελμα το να κατασκευάζεις κούκλες για κουκλοθέατρο.

Ακόμα και τώρα δεν μου είναι ξεκάθαρη η χρονική στιγμή της απόφασης να ασχοληθώ με την υποκριτική. Ως παιδί ευχαριστιόμουν να "χάνομαι" μέσα σε ιστορίες που διάβαζα σε βιβλία. Μεγαλώνοντας και βλέποντας ότι με άγχωνε η ιδέα να αποφασίσω το επαγγελματικό μου μέλλον ενώ ακόμα καλά - καλά δεν είχα τοποθετήσει σταθερά τον εαυτό μου κοινωνικά πήγα σε ένα σεμινάριο υποκριτικής πιο πολύ για εξελίξω βιωματικά εκείνη την παιδική δραστηριότητα, χωρίς καμία μακροπρόθεσμη σκέψη. Όμως ύστερα το ένα έφερε τ’ άλλο.

Πέρα από την τριβή με λογοτεχνικά και θεατρικά κείμενα ή με ταινίες και παραστάσεις, ο καθοριστικός άνθρωπος για τη θεατρική μου πορεία ήταν η Άννα Μακράκη, πρώτη μου και βασική θεατρική δασκάλα. Ήταν το πρώτο μου φίλτρο διαμόρφωσης αισθητικής κατεύθυνσης και διείσδυσης στα πράγματα. Από εκεί και πέρα πολλοί άνθρωποι που γνώρισα έκτοτε είτε ως δασκάλους είτε ως συνεργάτες με διαμόρφωσαν και ευτυχώς με διαμορφώνουν ακόμα.

Μπορώ όμως να ξεχωρίσω μια παράσταση που είδα σε κρίσιμη στιγμή στη διάρκεια των σπουδών μου και με ταρακούνησε με έναν τρόπο πολύ φωτεινό. Ήταν η Ηλέκτρα του Χοφμάνσταλ σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη. Την είδα τρεις φορές και αν δεν πήγα περισσότερες, ήταν επειδή ντράπηκα.

«Ο γυάλινος κόσμος» του Τενεσσί Ουίλλιαμς, σκηνοθετημένος από τον Δημήτρη Καραντζά, μας βάζει σε μια οικογένεια όπου οι ήρωες ανασύρουν θραύσματα από τη μνήμη τους σκηνές από την οικογενειακή τους ζωή, στις οποίες αναμετρώνται με τους δοσμένους ρόλους, με τα τραύματα που τους έχουν στιγματίσει, με το απωθημένο και το ανεκπλήρωτο. Ο καθένας τους σε μια μόνιμη μάχη για να διεκδικήσει το δικαίωμα στη μοναδικότητα, όπου όσο πιο θυμωμένα πάει να δομήσει εχθρούς για να απλοποιήσει τα πράγματα και να διευκολύνει τη ρήξη, τόσο πιο απεγνωσμένα προσκρούει στην αγάπη.

Η Λώρα, η κόρη της οικογένειας είναι 24 ετών και δεν έχει «καταφέρει να ανταπεξέλθει σε ό,τι της ζητούν τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής: σπουδές, κοινωνική και ερωτική ζωή δεν έχουν προχωρήσει, γεγονός που σε συνδυασμό με ένα μικρό ανατομικό ελάττωμα την έχει σφραγίσει με την ιδιότητα της "ανάπηρης". Απέναντι σε αυτό η Λώρα ορθώνεται και ασφαλίζεται σε έναν δικό της κόσμο, ανακουφιστικό, απροσπέλαστο και γυάλινο.

Στα δικά μου μάτια η ιδιαιτερότητα του έργου βρίσκεται στο ότι ο Τενεσσί Ουίλλιαμς έχει καταφέρει βάζοντας τη λειτουργία της ανάσυρσης της μνήμης μέσα στη θεατρική πράξη να συνθέσει μια αφήγηση που παγιδεύει τη θεατρικότητα στην κινούμενη άμμο της αλήθειας.

Το έργο καταπιάνεται με ζητήματα τόσο πυρηνικά (οικογενειακοί ρόλοι, κοινωνία και πίεση, εσωστρέφεια και ανάγκη συνάντησης με τον Άλλο), που ως αιωνίως άλυτα δεν μπορούν παρά αιωνίως να αφορούν.

Στο θέατρο θέλω να «καμώνομαι» όσο γίνεται λιγότερο, να συναντιέμαι με τους συναδέλφους και τους θεατές στην πιο αληθινή μας βάση.

Μετά τον «Γυάλινο κόσμο», θα συμμετάσχω σε μια δουλειά που θα σκηνοθετήσει ο Άρης Μπαλής στο ΒIOS την άνοιξη, βασισμένη στη «Νεολιθική νυχτωδία στην Κρονστάνδη» του Νίκου Καρούζου.

Το πιο κρυφό μου όνειρο; Λέω να παραμείνει κρυφό μέχρι νεωτέρας.

Ερμηνεύουν: Μπέτυ Αρβανίτη  Αμάντα Γουίνγκφιλντ, Χάρης Φραγκούλης, Τομ Γουίνγκφιλντ, Eλίνα Ρίζου, Λώρα Γουίνγκφιλντ, Έκτορας Λιάτσος, Τζιμ Ο' Κόννορ

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος 
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου 
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη 
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου 
Συνεργάτης στη δραματουργία: Θεοδώρα Καπράλου 
Βοηθός Σκηνοθετη: Γκέλυ Καλαμπάκα 
Φωτογραφίες: Eλίνα Γιουνανλή

Info
Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 2 Νοεμβρίου στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (Σκηνή Μπέτυ Αρβανίτη) και έως τις 26 Οκτωβρίου ισχύει προσφορά  προαγοράς εισιτηρίων στην προνομιακή τιμή των 20 ευρώ για 2 άτομα. Πληροφορίες: VIVA.GR & 210.8838727

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ