Ο frontman των Dirty Granny Tales μιλά στο clickatlife με αφορμή την παράσταση «Rejection Vοl.2» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Στην ηλικία των 15 ετών ξεκίνησε να εξερευνά τους ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας και να συμμετέχει σε μουσικά σχήματα. To 1991 κυκλοφόρησε το demo “Genesisofapocryphaldesire“ του metal συγκροτήματος Varathron στο οποίο είχε γράψει πολλά κομμάτια. Ακολούθησε η συμμετοχή του στο συγκρότημα Horrified και η κυκλοφορία τέσσερων δίσκων μέσα σε μία δεκαετία.

Το 2005, ο Σταύρος Μητρόπουλος δημιούργησε το δικό του ακουστικό project, τους Dirty Granny Tales, στο οποίο εκτός από τη σύνθεση της μουσικής, γράφει το σενάριο, σκηνοθετεί, φτιάχνει τα animation projection, σχεδιάζει τους χαρακτήρες της παράστασης.

Ένα χρόνο μετά, ανέβασαν την παράσταση “Inversed World“, το 2009 παρουσίασαν το δεύτερο μέρος του έργου “Didi'sSon“ και το 2010 το τελευταίο μέρος της τριλογίας “Jealous“. To 2011 ανέβασαν το “Rejection“ και το 2013 το σχήμα άλλαξε έδρα και μετακόμισε στο Βερολίνο. Εκεί δημιούργησε την τελευταία του παραγωγή με τίτλο “Telion's Garden“με καινούρια μέλη πια, μιας και δυστυχώς δεν μπορούσαν όλοι να φύγουν στο εξωτερικό. To 2018 έγινε η πολυπόθητη επανασύνδεση και η «Βρώμικη Γριά» απαρτίζεται ξανά πλέον από τα αυθεντικά της μέλη. 

Στις 23 και 24 Μαρτίου, ο Σταύρος Μητρόπουλος και οι Dirty Granny Tales θα παρουσιάσουν το «Rejection Vοl.2» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Με αφορμή την παράσταση, ο frontman του συγκροτήματος μιλά στο click@life.

Μικρός ήθελα να γίνω μπακάλης. Όταν βρισκόμουν μέσα σε εκείνα τα μαγαζιά, τα οποία με ένα άναρχο τρόπο ήταν γεμάτα προϊόντα, ένιωθα πολύ όμορφα. Οι ανάμεικτες μυρωδιές των αλλαντικών, τυριών, απορρυπαντικών και ένα σωρό άλλων διαφορετικών πραγμάτων ηδόνιζαν τους πνεύμονες μου. Επίσης, οι μπακάληδες είχαν μια ηρεμία και μπορώ να πω ότι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις γειτονιές. Αλλά αυτό το όνειρο το έσβησε παντελώς η αγάπη μου για τη μουσική.

Το θέατρο μπήκε στη ζωή μου το 2006 με την πρώτη παράσταση της «Βρώμικης Γριάς». Αυτό το project άρχισε να χτίζεται ως κάτι καθαρά μουσικό, αλλά η θεατρικότητα της μουσικής έδωσε και την ιδέα να μετατραπεί σε μουσικοθεατρικό θέαμα. Οπότε η αφορμή ουσιαστικά ήταν το ένα βήμα να φέρει το άλλο.

Οι θεατρικές επιρροές είναι ελάχιστες, κυρίως ο κινηματογράφος μου προσφέρει έμπνευση στη σκηνοθετική μου ματιά. Το θεωρώ μεγάλη πρόκληση να δώσεις την κινηματογραφική αίσθηση σε έναν θεατρικό χώρο.

Η παράσταση «Rejection Vοl.2» είναι επηρεασμένη από τον δημοφιλή serial killer, Ed Gein. Μια υπερπροστατευτική μητέρα μεγαλώνει το μοναχογιό της κλειδωμένο στη σοφίτα του σπιτιού. Η μόνη επαφή του παιδιού της με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς ήταν μέσα από ένα παράθυρο. Ο ήρωας μας μεγαλώνει χωρίς καμία κοινωνική συναναστροφή. Ενήλικος πιά, καταφέρνει να δραπετεύσει από το σπίτι που ήταν φυλακισμένος από τη μέρα της γέννησης του, με μια δίψα να πλησιάσει τα άλλα παιδιά που είχε στερηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Όμως ήταν κοινωνικά ανάπηρος, ανίκανος να έρθει σε επαφή με τους άλλους ανθρώπους. Στο δρόμο του βλέπει ένα κοριτσάκι, θέλει να το πλησιάσει και να παίξει μαζί του, δεν ξέρει όμως πως να φερθεί, το κοριτσάκι τρομάζει. Με τον άγαρμπο του τρόπο το σκοτώνει. Το χωριό τον καταδικάζει σε θάνατο. Η κοινωνία τον απορρίπτει. Στο κόσμο των νεκρών όμως πώς τον αντιμετωπίζουν οι άλλες ψυχές;

Ο τρόπος που αφηγείται η Βρώμικη Γριά τα σκοτεινά της παραμύθια έχει καθαρά δικιά του ταυτότητα. Είναι ένας συνδυασμός ζωντανής ακουστικής μουσικής, χοροθέατρου, κουκλοθέατρου και animation projection. Ακόμα και μεμονωμένα να αναλύσουμε αυτά τα στοιχεία δεν ακολουθούμε δοκιμασμένες φόρμες.

Τα τελευταία χρόνια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν εισβάλει στη ζωή μας για τα καλά. Η ανάγκη για αποδοχή από τους άλλους ανθρώπους μας έχει γίνει εμμονή. Μέσα από τα προφίλ μας παρουσιάζουμε μια ψεύτικη προσωπικότητα, μόνο και μόνο για να γίνουμε πιο ελκυστικοί. Αυτό είναι αρκετό για να μου δώσει το κίνητρο για μια παράσταση με θέμα την απόρριψη.

Μου αρέσει το θέατρο να είναι στα θέατρα και όχι στην καθημερινότητα. Επίσης με ελκύει γενικώς αυτό που έχει δική του ταυτότητα, ή είναι θέατρο, μουσική, φιλοσοφία, ακόμα και ένας χαρακτήρας.

To όνειρό μου είναι απλό. Να ζω από την τέχνη. Και το έχω καταφέρει.

Επόμενα σχέδια; Ετοιμάζω την επόμενη παράσταση της «Βρώμικης γριάς», όπως επίσης και άλλα δύο projects. Το ένα είναι μουσικό και το άλλο θεατρικό με κεντρικό χαρακτήρα αυτόν που υποδύομαι και στους Dirty Granny Tales, δηλαδή τον Mouldbreath.

Σκηνοθεσία: Σταύρος Μητρόπουλος
Χορογραφίες: Εριφύλη Δαφέρμου
Μουσική: Σταύρος Μητρόπουλος
Κούκλες: Merlin Puppet Theatre
Animation: Σταύρος Μητρόπουλος
Τεχνική επιμέλεια: Θάνος Μητρόπουλος, Γιώργος Πετράτος
Σχεδιασμός φώτων: Aλέξανδρος Αλεξάνδρου
Σενάριο: Σταύρος Μητρόπουλος
Στίχοι: Hλίας Παυλόπουλος

Ερμηνεύουν
Στον ρόλο του Mouldbreath (Φωνή, Κιθάρα, Μαντολίνο): Σταύρος Μητρόπουλος
Στον ρόλο του Worm Eaten Vagus (Πνευστά, μπάσο, δεύτερη φωνή): Θάνος Μητρόπουλος
Στον ρόλο της Shake Teeth (Πιάνο, δευτερή φωνή): Χριστίνα Συριοπούλου
Στον ρόλο του Heart Beat Zero (Κρουστά, δευτερή φωνή): Μιχάλης Κασβίκης

Χορός, κούκλες: Εριφύλη Δαφέρμου, Σταύρος Ψυλάκης, Μαρίνα Τσαπέκου

Info
Iδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης: Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 3418579​. 23 και 24 Μαρτίου. Ωρα έναρξης: 21:30. Εισιτήριο:15€, Προπώληση: 12€. Διάρκεια: 80 λεπτά.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ