Η ηθοποιός συμμετέχει στο «Κεφάλαιο 66 - Τhe dream kompany» σε σκηνοθεσία Χρήστου Πασσαλή, που κάνει πρεμιέρα στις 4 Απριλίου στο Bios.

To 4ο κατά σειρά παραγωγής κεφάλαιο της θεατρικής σειράς «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ» παρουσιάζεται από τις 4 Απριλίου στο BIOS, σε σκηνοθεσία Χρήστου Πασσαλή. Πρόκειται για μια θεατρική «σειρά», που κατ’αναλογία με τις λογοτεχνικές ή τηλεοπτικές σειρές παρουσιάζει περιοδικά τα κεφάλαιά του. Η παρουσίαση των κεφαλαίων αυτών δεν διατηρεί τη χρονική συνέχεια της ιστορίας, αλλά αντιθέτως, η διαδοχή τους είναι άτακτη, υπακούοντας περισσότερο σε μια συναισθηματική παρά σε μια λογική συνέχεια ή/και στις ανάγκες της καλλιτεχνικής ομάδας με διαρκή στόχο την επινόηση ενός θεάτρου που ακόμα δεν έχουμε δει. Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που χάνει τον εραστή της, τις προσπάθειες της να αντιμετωπίσει την απώλεια καθώς επίσης και τις προσπάθειες της να τον βρει, ακόμα και αν αυτό παραβιάζει όλους τους κανόνες βάσει των οποίων σκεφτόμαστε ή αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.

Εκ των πρωταγωνιστών του νέου κεφαλαίου της σειράς, στο «Κεφάλαιο 66 - Τhe dream kompany», η Ελένη Βεργέτη, που συνυπογράφει επίσης την δραματουργία, συστήνεται στο click@life και μιλά για την ιδιαιτερότητα και την επικαιρότητα της παράστασης.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Μετά το σχολείο πήγα στο Λονδίνο. Έμεινα εκεί έξι χρόνια. Σπούδασα ψυχολογία και έκανα ένα τριετές μεταπτυχιακό που είχε σχέση με το θέατρο. Μετά γύρισα στην Αθήνα και πήγα στη δραματική σχολή. 

Σήμερα ζω στα Εξάρχεια σε έναν δρόμο που έχει ησυχία, αλλά προσπαθώ να μοιράζω τον χρόνο μου σε ταξίδια μακριά, ακόμα κι αν αυτά είναι σύντομα. Θα ήταν δύσκολα αλλιώς. Εξάλλου δεν χωράει σε λέξεις πόσο αγαπώ να φεύγω από ό,τι είναι οικείο και γνωστό και να επιστρέφω πάλι σ´αυτό. Τα Εξάρχεια είναι σαν μια επαρχιακή πόλη μέσα στην πόλη της Αθήνας κι έχει όλα τα θετικά και τα αρνητικά μιας μικρότερης πόλης μέσα σε μια μεγαλύτερη, μου αρέσει. Θα ήθελα να έχει περισσότερα δέντρα και λιγότερους ανθρώπους.

Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός. Δεν είχα διλήμματα ούτε πέρασε από το μυαλό μου να κάνω οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό, γιατί δεν σταμάτησε ποτέ να μου αρέσει φανατικά το παιχνίδι. Γενικώς ό,τι είχε σχέση με σωματική έκφραση ή εκτόνωση μου άρεσε. Ανά περιόδους φαντασιωνόμουν κάτι πιο κουλ, ότι τραγουδάω ας πούμε σε γυναικείο punk συγκρότημα.

Σε ο,τι αφορά τις ευχάριστες στιγμές της παιδικής μου ηλικίας, με περιβάλλουν αρκετές εικόνες μνήμης μέσα σε σκοτεινές αίθουσες κινηματογράφων ή μέσα σε θέατρα όπου έβλεπα παραστάσεις με τους γονείς μου. Κάποιες από αυτές ήταν ελεεινά βαρετές και κάποιες άλλες μου άλλαξαν τη ζωή ή την αντίληψη που έχω γι αυτήν. Οι παραστάσεις που αναφέρομαι δεν απευθύνονταν σε παιδιά παρόλο που ήμουν παιδί και μάλιστα πολύ μικρής ηλικίας κι έτσι δεν έχω ιδέα τι μπορεί να καταλάβαινα τότε. Παρόλα αυτά η  εμπειρία ήταν μυστηριώδης και φαντασμαγορική, ένα twilight zone. Ερωτεύτηκα κάτι που δεν γνώριζα, αλλά η καρδιά μου το γνώριζε, κάτι που μου προκαλούσε ενθουσιασμό κι έπρεπε πάση θυσία να εξερευνήσω. Το θεάτρο έγινε η πύλη μιας παράλληλης πραγματικότητας, ή μια δεύτερη ευκαιρία παιδικής ηλικίας πιο αθώας και πιο χαρούμενης από τη δική μου.

Θυμάμαι ένα χειμωνιάτικο βράδυ Κυριακής, ήμουν οχτώ χρονών με τον αδερφό μου, βγήκαμε από μια κινηματογραφική αίθουσα με τους γονείς μας, περπατήσαμε λίγο και ξαναμπήκαμε απευθείας σε άλλο σινεμά για να δούμε κι άλλη ταινία και συγκεκριμένα το PLATOON του Όλιβερ Στόουν. Προφανώς ακατάλληλη για παιδιά της ηλικίας μας. Ήταν από τις πιο όμορφες Κυριακές, αυτής της κατά τα άλλα μελαγχολικής πάντα μέρας.

Η μουσική που είναι οξυγόνο ή ναρκωτικό, ηζωγραφική, η μπανάλ καθημερινότητα, οι ταινίες και σκηνοθέτες που με συναρπάζουν, οι άνθρωποι που θέλω να εξερευνήσω και που αγαπώ ή δεν αγαπώ πια και η ζωή με ό,τι παίρνει μαζί της κι ό,τι αφήνει μέσα στο χρόνο. Aυτές είναι οι επιρροές μου πολύ περισσότερο από το θέατρο.

Στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ 66 που είναι το 4ο κατά σειρά παραγωγής Κεφάλαιο του ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ, ακολουθούμε την Ε., την ηρωίδα του ΒΙΒΛΙΟΥ, σε μια άγνωστη πόλη που διοικείται από την DreamKompany, μια εταιρεία που κατασκευάζει όνειρα προκειμένου οι πολίτες να αποδράσουν από την πραγματικότητα και να ζήσουν στον Κόσμο Δύο. Εκεί μέσα μπαίνει η Ε. σε έναν λαβύρινθο από όνειρα μέσα σε ένα δάσος, κυνηγημένη από παράξενα πλάσματα, προκειμένου να ξεχάσει τον νεκρό εραστή της και να ξεφύγει από τον πόνο της απώλειας. Το Κεφάλαιο 66 είναι ένα παραισθησιογόνο, ακραίο και οργισμένο επεισόδιο που επιχειρεί μια κατάδυση στους φόβους και τις απόκρυφες επιθυμίες μιας γυναίκας.

Η ιδιαιτερότητα και μέρος της πρόκλησης της παράστασης τόσο για τους θεατές όσο και για τους συντελεστές είναι ότι παρά την αυτοτέλειά της εντάσσεται σε μια ευρύτερη δραματουργία εφόσον μιλάμε για μια θεατρική ‘σειρά’, που κατ’ αναλογία με τις τηλεοπτικές σειρές παρουσιάζει περιοδικά τα κεφάλαιά της.

Σε κάθε παράσταση του ΒΙΒΛΙΟΥ φωτίζεται η περιπέτεια του Εαυτού μέσα στο ´Όλον, που είναι ο Κόσμος. Και σε κάθε παράσταση τα όρια της πραγματικότητας και του ονείρου αναμετριούνται και συγχωνεύονται όπως τα χρώματα μεταξύ τους στη ζωγραφική του Rothko. Η απώλεια π.χ. είναι ένα θέμα υπαρξιακό με πολύ βαθιές ρίζες και ταυτόχρονα συχνά επίκαιρο στη ζωή, είτε το θέλουμε είτε όχι. Είναι επίσης ένα από τα βασικά θέματα των εξερευνήσεων του ΒΙΒΛΙΟΥ, όπως και αυτό του παραλόγου της ζωής, του Χρόνου, της ελευθερίας της ύπαρξης και του έρωτα. Η ένωση όλων αυτών συνθέτει ιδιαίτερα ψυχικά τοπία και παράξενα περιβάλλοντα που διαποτίζουν τις αφηγήσεις του ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ. Αν κάποιος θεατής έρθει ανοιχτός και διαθέσιμος, ίσως συναντηθεί συναισθηματικά ή ψυχικά με αυτές τις ιστορίες. Θα ήταν ωραίο.

Θέλω το θέατρο που κάνω να είναι πιο κοντά στην ποίηση ή στην αυθεντικότητα ενός τοπίου. ´Όπως όταν κολυμπάω τα καλοκαιρινά απογεύματα και απομακρύνομαι από την παραλία και η θάλασσα βαθαίνει κι η χαρά μου επίσης και είμαι ολόκληρη μέσα στο νερό και κοιτάζω το βυθό που είναι για πάντα ανεξερεύνητος, σαν τον Ζακ Κουστώ. Αυτό το θέατρο μ´αρέσει να κάνω και να βλέπω.

Επόμενα σχέδια; Προς το παρόν κάτι γράφω που μοιάζει με σενάριο. Και υπάρχει μια ταινία που αγαπάω και μακάρι να γυριστεί σύντομα.

Σκηνοθεσία-Σκηνικά-Σχεδιασμός ήχου: Χρήστος Πασσαλής. Δραματουργία: Άγγελος Σκασίλας, Ελένη Βεργέτη. Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα. Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Ατταριάν
Ερμηνεύουν: Ελένη Βεργέτη, Μυρτώ Κοντονή, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Χρήστος Πασσαλής, Effi Rabsilber.

Info
ΒΙΟSMain: Πειραιώς 84, Αθήνα, Τηλέφωνο κρατήσεων: 210-3425335. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 4 Απριλίου 2019 στις 21:00. Παραστάσεις: από Πέμπτη, 4 Απριλίου 2019  έως Kυριακή, 21 Απριλίου 2019 για 3 εβδομάδες. Ημέρες & ώρες παραστάσεων:Κάθε Πέμπτη έως Κυριακή στις 21.00. Τιμές εισιτηρίων: 10 € ενιαίο. Διάρκεια: 90 λεπτά

Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ