Πόσοι από εμάς που αγαπάμε το θέατρο έχουμε την ευκαιρία να γελάσουμε με την καρδιά μας, χωρίς να συμβιβαστούμε με τα «εύκολα» αστεία τηλεοπτικού τύπου;

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση και η κρίση χιούμορ. Στην παράσταση «Τραγέλαφος: Το χρονικό μιας κρίσης» βρίσκουμε το έξυπνο χιούμορ που μας λείπει, με επίγευση πικρού αυτοσαρκασμού -όπως προστάζουν οι καιροί.

Οι θεοί του Ολύμπου συγκαλούν συμβούλιο για να δώσουν λύση στην οικονομική κρίση που μαστίζει την Αθήνα. Ο τραγοπόδαρος θεός Πάνας και η Γίτσα -η κουκουβάγια της Θεάς Αθηνάς- σχολιάζουν τις εισηγήσεις των θεών, παρεμβαίνουν και τελικά επαναστατούν ενάντια στην εξουσία των Ολυμπίων.

Ο λόγος του λαού αρθρώνεται από τον Καραγκιόζη, τη φιγούρα με την οποία έχουν ταυτιστεί γενιές και γενιές Ελλήνων. Ολύμπιοι θεοί και καραγκιόζης: οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, οι δύο προβολές του ελληνικού λαού που όσοι αιώνες και αν περάσουν θα κουβαλά τις ίδιες αμαρτίες και θα αξιώνεται τις ίδιες χάρες.

Δύο νέοι θεατρικοί συγγραφείς, η Γεωργία Αγγουριδάκη και ο Γιάννης Κουτεντάκης μπολιάζουν την οδυνηρή επικαιρότητα με στοιχεία από τη λαϊκή παράδοση και τη μυθολογία μας και κάνουν τα δεινά μας να μοιάζουν συνέχεια μιας αρχαίας ιστορίας.

Η σκηνοθεσία του Θεόδωρου Εσπίριτου, με έντονα τα στοιχεία του σωματικού θεάτρου, εμφυσά ζωή στο κείμενο και το παρουσιάζει με τρόπο αλέγκρο και παιχνιδιάρικο. Τα πλούσια εκφραστικά μέσα των ηθοποιών βοηθούν τους θεατές να αφομοιώσουν τα αλληγορικά νοήματα του έργου με τις πολλαπλές αναγνώσεις.

Οκτώ αεικίνητοι ηθοποιοί καταθέτουν την ψυχή τους στο σανίδι του Θεάτρου Σημείο και χαρίζουν στους θεατές άφθονες στιγμές γέλιου με ευκαιρίες προβληματισμού. Υπάρχει τελικά κάθαρση στο έργο αυτό που ζούμε;

ΒΑΣΩ ΑΓΓΕΛΕΤΟΥ