Σταμάτης Λόγος: «Στην "Τρικυμία" ο Σαίξπηρ καταθέτει την άποψή του για τον άνθρωπο και τη ζωή»

ΔΕΥΤΕΡΑ, 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019

Υποδύεται τον Πρόσπερο στην παράσταση της ομάδας ΡΟΔΑ «Η τρικυμία» του Σαίξπηρ.

Η θεατρική ομάδα ΡΟΔΑ παρουσιάζει φέτος ξανά, μετά από 20 χρόνια, την ΤΡΙΚΥΜΙΑ του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Μαρίας Περετζή. Πρόκειται για μια νέα προσέγγιση στο τελευταίο θεατρικό έργο του μεγάλου συγγραφέα, σε μετάφραση του Δημήτρη Περετζή. Τα μέλη της ομάδας ΡΟΔΑ ζωντανεύουν, όπως πάντα, τους χαρακτήρες μέσα από ιδιαίτερη, μακρόχρονη προετοιμασία και δημιουργούν μόνοι τους κάθε μέρος της παραγωγής.

Εκ των πρωταγωνιστών, ο Σταμάτης Λόγος που υποδύεται τον Πρόσπερο και συστήνεται στο click@life.

Γεννήθηκα στην Αθήνα και έβγαλα τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού στο Μαρούσι. Σπούδασα Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Πατρών.

Σήμερα μένω στα Καλύβια στην ανατολική Αττική, σε μια ήσυχη γειτονιά, εναρμονισμένη με τη φύση που την περιβάλει. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι έχω λίγο διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο για να την απολαύσω.

Μικρός ήθελα να γίνω κατασκευαστής πυραύλων αλλά μάλλον απομακρύνθηκα αρκετά από αυτό τον στόχο στην πορεία.

Το θέατρο μπήκε στη ζωή μου με ένα αναπάντεχα επώδυνο τρόπο. Η πρώτη μου θεατρική συμμετοχή ήταν σε ένα Χριστουγεννιάτικο δρώμενο στο δημοτικό, όπου έκανα τον ένα από τους τρεις μάγους της Θείας γέννησης. Από το άγχος μου ξέχασα και μπέρδεψα τα λόγια μου και όλη η αίθουσα γελούσε μαζί μου. Από τότε δεν ήθελα να ακούσω για θέατρο και όποτε πήγαινα σε κάποια θεατρική παράσταση ήμουν πάντα πολύ επιφυλακτικός και μαγκωμένος, άσχετα αν στο τέλος έφευγα με θετικές εντυπώσεις.

Ακολουθώ ένα δρόμο όπου ολόκληρη η θεατρική πρακτική μπορεί να αναχθεί σε μυσταγωγία και να ανακτήσει τον πρωταρχικό της νόημα ως «η Τέχνη του Ιερού». Δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για επιρροές αλλά για τη βιωματική προσέγγιση της απόσπασης από την οποία τρέφεται και αναπτύσσεται η συνείδηση.

Ο Πρόσπερο, ισχυρός άρχοντας και Δούκας του Μιλάνου, πέφτει θύμα συνωμοσίας του ίδιου του αδερφού του, που σφετερίζεται τον θρόνο και την περιουσία του και τον εγκαταλείπει σε ένα μισοβουλιαγμένο σαπιοκάραβο, καταμεσής στο φουρτουνιασμένο πέλαγο, μαζί με την μικρή του κόρη Μιράντα. Οι δυο τους τελικά θα φτάσουν σε ένα ερημονήσι όπου θα καταφέρουν να επιβιώσουν. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Πρόσπερο εξελίσσεται σε έναν τρομερό μάγο που έχει στην εξουσία του το πνεύμα Άριελ και για σκλάβο του έναν ιθαγενή του νησιού, τον Κάλιμπαν. Δώδεκα χρόνια μετά οι συνωμότες-διώκτες του βρίσκονται με το πλοίο του βασιλιά της Νάπολης ανοιχτά του νησιού και τότε ο Πρόσπερο ξεσηκώνει, με την βοήθεια του Άριελ, μια φοβερή τρικυμία. Το πλοίο τσακίζεται και η μανιασμένη θάλασσα ξεβράζει τους ναυαγούς σε διαφορετικά σημεία του νησιού. Εξαντλημένοι, φοβισμένοι και απελπισμένοι θεωρούν πως όλοι οι άλλοι έχουν πνιγεί.

«Η τρικυμία» είναι το τελευταίο έργο του Σαίξπηρ και το έγραψε για να παίξει ο ίδιος τον κεντρικό ρόλο του Πρόσπερο. Ταυτόχρονα, φαίνεται να αναγγέλλει μέσα από αυτό, το τέλος της ενασχόλησής του με το θέατρο. Αυτό τον τρόπο επέλεξε για να ολοκληρώσει την θεατρική του διαδρομή, καταθέτοντας την φιλοσοφική του άποψη για τον άνθρωπο και τη ζωή.

Το έργο δεν είναι απλά επίκαιρο αλλά διαχρονικό διότι θέτει ως κεντρικό ζήτημα στη ζωή του ανθρώπου την επιστροφή σε κάτι που έχει χαθεί. Έχει να κάνει με την ψυχική ανισορροπία την οποία διαιωνίζει και αναπαράγει ή ίδια η σχέση μας με τον κόσμο και τη βιώνουμε ισόβια με τη μορφή εσωτερικών συγκρούσεων.

Το θέατρο που με ενδιαφέρει είναι αυτό με το οποίο ασχολείται η ομάδα ΡΟΔΑ με την καθοδήγηση της κας Μαρίας Περετζή. Πρόκειται για μια μακρόχρονη προσπάθεια δημιουργίας μιας παράδοσης, που χρησιμοποιεί το θέατρο, τη μουσική και το χορό σαν εργαλεία για τη διερεύνηση της δυνατότητας ανάπτυξης της συνείδησης του ανθρώπου και στηρίζεται στις ιδέες του Έλληνα φιλόσοφου Γεώργιου Γεωργιάδη γνωστού ως Γκουρτζίεφ. Για το σκοπό αυτό, η ΡΟΔΑ εντάσσει στο ρεπερτόριό της ιερούς μύθους, που από αρχαιοτάτων χρόνων αποτελούν δομικά στοιχεία της πολιτιστικής και φιλοσοφικής κουλτούρας συγκεκριμένων περιοχών του πλανήτη αλλά έχουν πανανθρώπινο χαρακτήρα και συγκροτούν αυτό που θα ονομάζαμε παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.

Επόμενα σχέδια; Να συμμετέχω και να συμβάλλω στη δημιουργία και διατήρηση αυτής της παράδοσης που ξεκίνησε από το 1991 η κα Μαρία Περετζή.

Σκηνοθεσία: Μαρία Περετζή Μετάφραση: Δημήτρης Περετζής Σκηνικά: Νίκος Τσιουμπλεκτσής Μουσική: Τάκης Πατερέλης/ Πία Πιερράκου/ Γιώργος Ντούνης/ Μαρία Περετζή Χορικά: Μαρία Περετζή Κουστούμια: Μαρία Περετζή/ Ιουλία Βεντίκου/ Άννα Κυπραίου/ Μαρία Συμεωνίδου/ Βίκη Tσέλιου/ Αθηνά Παπαφώτη/ Χρυσούλα Μπέτσα/ Μαρία Τσούγκα/ Ιρις Μπαγλανέα/ Πάτυ Παπαγεωργίου/ Γιάννης Αγγέλης/ Πόπη Αστέρη/ Δέσποινα Λόγια/ Βούλη Φωτιάδου Ηχητικά: Δημήτρης Γασπαράτος/ Άγγελος Γιαννάτος Φωτισμός: Μαρία Περετζή/ Δημήτρης Νέλλας / Χάρης Καρίνος Μακιγιάζ: Πάτυ Παπαγεωργίου/ Ιουλία Βεντίκου

Πρόσπερος: Σταμάτης Λόγος
Μιράντα: Τζέλα Αναγνωστοπούλου
Άριελ: Ιουλία Βεντίκου/ Μάνια Μεταξά/ Πάτυ Παπαγεωργίου
Κάλιμπαν: Σταύρος Κάππας
Φερδινάνδος: Θωμάς Γκότσης
Γκονζάλος: Δημήτρης Μπόζες
Αλόνζο: Δημήτρης Νέλλας
Σεβαστιανός: Γιάννης Αγγέλης
Αντώνιος: Δημήτρης Γασπαράτος
Φραγκίσκο: Θεοχάρης Καρίνος
Ανδριανός: Γιώργος Κωστογιάννης
Τρίνκουλος: Χρήστος Βαλαώρας / Άννα Κυπραίου
Στέφανος: Αλέξανδρος Μπάτσης
Ίρις: Πάτυ Παπαγεωργίου
Δήμητρα: Πία Πιερράκου
Ήρα: Αργυρώ Τσιουμπλεκτσή

Ξωτικά: Τζέλα Αναγνωστοπούλου/ Εύα Αυλίδου/ Δημήτρης Γασπαράτος/ Θεοχάρης Καρίνος/ Λένα Κοντοπίδου/ Άννα Κυπραίου/ Γιώργος Κωστογιάννης/ Αλέξανδρος Μπάτσης/ Χρυσούλα Μπέτσα/ Αθηνά Παπαφώτη/ Μαρίζα Πελεκάνου/ Ηλίας Πιλάτος/ Βίκυ Τσέλιου/ Αργυρώ Τσιουμπλεκτσή/ Μαρία Τσούγκα.