Θα σκηνοθετήσει το λαϊκό αθηναϊκό μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου «Η Κερένια κούκλα» από τις 10 Φεβρουαρίου στο Bios.

Κορυφαίο συμβολιστικό έργο της ελληνικής πεζογραφίας, «Η Κερένια κούκλα» του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, είναι από τα πρώτα κείμενα που γράφτηκαν στη δημοτική γλώσσα και γνώρισε τεράστια επιτυχία. Ταυτόχρονα γνώρισε και την έχθρα όλων των διανοούμενων της εποχής οι οποίοι βρήκαν τη γλώσσα του κειμένου φτηνή και κατώτερη του επιπέδου τους. Αυτός ήταν και ο λόγος  που σταμάτησε η κυκλοφορία του, που σε συνδυασμό με το τολμηρό θέμα που διαπραγματευόταν εκτόξευσε τον Χρηστομάνο στη σφαίρα του μυθικού συγγραφέα. Το μυθιστόρημα αυτό, που αγαπήθηκε και επανεκδόθηκε πολλές φορές, παρουσιάστηκε στο θέατρο πρώτη φορά το 1915, υπήρξε το πρώτο ελληνικό λογοτεχνικό έργο που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1916, διασκευάστηκε σε όπερα, έγινε τηλεοπτική σειρά και graphic novel.

Στις 10 Φεβρουαρίου, ο Βασίλης Βηλαράς θα το μεταφέρει στη σκηνή του Bios και με αφορμή το εγχείρημά του αυτό συστήνεται στο click@life.

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Μεγάλωσα απέναντι από ένα νεκροταφείο στο Φάληρο, τη χρυσή δεκαετία του ‘90. Είμαι πτυχιούχος κοινωνικός λειτουργός και παράλληλα σπούδασα θέατρο.

Μένω στην Κυψέλη. Στην γειτονιά μου, μου αρέσουν τα πάντα, είμαι πολύ χαρούμενος που ζω εδώ. Έχω κοντά τους φίλους μου, το σπίτι μου είναι υπέροχο, μεγάλο και φτηνό και η γειτονιά το ίδιο. Υπάρχει και ένα ρωσικό μίνι μάρκετ στον απέναντι δρόμο που επισκέπτομαι κάθε μέρα.

Επηρεασμένος από το πατριαρχικό σύστημα καταστολής που με κύκλωνε σαν παιδάκι, και με όλη τη ντροπή που αισθάνομαι για αυτό σήμερα, μέχρι τα 5 μου ήθελα να γίνω αστυνομικός που να πουλάει όμως κουλουράκια. Μετά ο στόχος για χρόνια ήταν η γυμναστική ακαδημία καθώς ήμουν αθλητής. Αργότερα κατάλαβα ότι αυτό ήταν περισσότερο απόφαση από κεκτημένη ταχύτητα παρά συνειδητή επιλογή. Και έτσι βρέθηκα να θέλω να γίνω αυτά που τελικά σπούδασα.

Η φίλη μου η Ιωάννα που σήμερα είναι λαμπρή ψυχολόγος, ξεκίνησε όταν είμασταν 20 χρόνων να παρακολουθεί κάποια μαθήματα υποκριτικής. Εγώ παρίστανα πως ούτε που μου είχε περάσει από το μυαλό να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο, ενώ η αλήθεια είναι ότι το ήθελα πολύ, απλά δείλιαζα. Με έβγαλε λοιπόν από τη δύσκολη θέση να το αποφασίσω μόνος μου γιατί πρόλαβε αυτή και έτσι απλά την ακολούθησα. Εκεί γνώρισα την πρώτη μου δασκάλα, την Ελένη Γεωργοπούλου, την αγάπησα πολύ, με γέμισε έμπνευση και πίστη ότι το θέατρο είναι πολλά περισσότερα πράγματα από αυτό που φανταζόμουν και ότι κυρίως είναι επάγγελμα.

Δεν νομίζω ότι έχω θεατρικές επιρροές. Περισσότερο βιβλία και συγγραφείς αισθάνομαι ότι κουβαλάω παρά παραστάσεις και δημιουργούς. Ο Κλάους Μαν, ο Χανς Φάλαντα, ο Ζολά, ο Μαξ Φρις, ένα συγκλονιστικό βιβλίο του Τσερνισέφσκι, ο Ξενόπουλος, ο Σαμαράκης περιγράφουν ένα σύστημα που νομίζω ότι επισκέπτομαι συχνά πάνω στη σκηνή είτε σαν ηθοποιός είτε σαν σκηνοθέτης.

«Η κερένια κούκλα» είναι μια λαϊκή τραγωδία. Ο όμορφος Νίκος και η άρρωστη Βεργινία, είναι ένα αγαπημένο ζευγάρι που ζει σε μια γειτονιά στα Άνω Πετράλωνα. Η Βεργινία κάθε μέρα λιώνει όλο και περισσότερο και χωρίς να μπορεί πια να αυτοεξυπηρετηθεί, οι δυο τους αποφασίζουν να προσλάβουν κάποια κοπέλα να βοηθάει την άρρωστη και να φροντίζει το σπίτι. Καλούν μια μακρινή ξαδέλφη της Βεργινίας, τη Λιόλια, ορφανή και μόλις 17 χρονών. Μετά από κάποιους μήνες συγκατοίκησης και με τη Βεργινία να χειροτερεύει, ο Νίκος και η Λιόλια ερωτεύονται. Γίνονται ζευγάρι, στα κρυφά ενώ η Βεργινία σβήνει κάθε μέρα και περισσότερο. Από εκεί και πέρα συμβαίνουν διάφορα γεγονότα που καλό είναι να μην αποκαλυφθούν εδώ, πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα της γειτονιάς των Άνω Πετραλώνων που δικάζει και αποδοκιμάζει κάθε προσπάθεια που έχει σαν στόχο την ευτυχία στη ζωή και όχι το βόλεμα. 

Η ιδιαιτερότητα του έργου είναι ότι μιλάει για τρεις πολύ νέους ανθρώπους που πασχίζουν να ευτυχήσουν στα αλήθεια. Που το ζητούμενο τους δεν είναι η τακτοποίηση στη ζωή αλλά η ειλικρινής ευτυχία. Το ότι αυτό ενδεχομένως γίνεται εις βάρος άλλων δεν το κάνει λιγότερο αγνό. Το κείμενο επίσης παρουσιάζει ένα ιστορικό και λογοτεχνικό ενδιαφέρον, καθώς πρόκειται για ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα που γράφτηκαν στη δημοτική. Και αν σήμερα η γλώσσα αυτή μοιάζει εύκολη, δεν ήταν πάντα. Περιγράφονται ακόμα περιοχές της Αθήνας που σήμερα είναι τα στέκια μας, μιλάει για γεγονότα που συμβαίνουν στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, στην Κυψέλη, την Πλάκα, το Μοσχάτο και φυσικά τα Πετράλωνα και του Φιλοπάππου.

Νομίζω ότι υπάρχει μια εμμονή με το να είναι κάτι επίκαιρο με την οποία προσωπικά δεν επικοινωνώ. Σαν να σκεφτόμαστε ότι αν κατι συνομιλεί άμεσα με το τώρα είναι και πιο σπουδαίο. Κάτι που σε αφορά είναι διαχρονικό μέχρι να πάψει να σε αφορά. Άρα και αυτή η αίσθηση του περιβόητου «επίκαιρου» είναι τόσο ρευστή που δεν στέκομαι σε αυτή.

Το θέατρο που θα ήθελα να βλεπω. Αυτό το θέατρο θέλω να κάνω. Ευγενικό, με πολλά αντικρουόμενα αισθήματα την ίδια στιγμή και απαλλαγμένο από εσωτερικευμένο σεξισμό, μισογυνισμό και ομοφοβία.

Ας αφήσουμε τα όνειρα και ας πιάσουμε τους στόχους. 

Επόμενα σχέδια; Μια παράσταση με αφορμή ένα υπέροχο μυθιστόρημα του Ανδρέα Φραγκιά που μιλάει για τις συνθήκες καταστολής και την κατάχρηση εξουσίας σε ένα ερημικό νησί-φυλακή.

Σκηνοθεσία: Βασίλης Βηλαράς
Δραματουργία: Κέλλυ Παπαδοπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Άρης Παπαδόπουλος
Σκηνικά: Μυρτώ Μεγαρίτου
Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθ. φωτιστή: Βάσια Ατταριάν
Φωτογραφίες: Σοφία Αντωνίου

Ερμηνεύουν: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Γιάννης Κλίνης, Ιωάννα Πιατά, Δημήτρης Τσιγκριμάνης, Αντιγόνη Φρυδά.

Info
ΒΙΟS.Main: Πειραιώς 84, Αθήνα. Προγραμματισμένη πρεμιέρα: Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020
Παραστάσεις:Από 10 Φεβρουαρίου έως 14 Απριλίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα, Τρίτη στις 21:00
Τηλέφωνο κρατήσεων: 210-3425335. Εισιτήριο: 12€, 8€.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ