«Η Κυρά της Ρω» της Κατερίνας Μπερδέκα έριξε αυλαία στο Λος Άντζελες

i-kura-tis-ro
ΔΕΥΤΕΡΑ, 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Ο μονόλογος του Γιάννη Σκαρίμπα με την Φωτεινή Μπαξεβάνη.

Μετά από δυο παραστάσεις στο Λος Άντζελες «Η Κυρά της Ρω» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα με την Φωτεινή Μπαξεβάνη στον ομώνυμο ρόλο ολοκλήρωσε την περιοδεία της στο εξωτερικό και έριξε αυλαία, μετά από δυόμισι χρόνια ανελλιπούς παρουσίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό με δυο εξαιρετικά επιτυχημένες βραδιές στο Freud Playhouse, UCLA στην Πόλη των Αγγέλων.

Η «Η Κυρά της Ρω» του Γιάννη Σκαραγκά έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβρη του 2017 στο θέατρο Σφενδόνη και έκτοτε παρουσιάστηκε με συγκινητική αποδοχή από κοινό και κριτικούς σε τρία θέατρα στην Αθήνα, δυο στην Θεσσαλονίκη, στο μεγαλύτερο μέρος της Ηπειρωτικής και Νησιωτικής Ελλάδας, στην Κύπρο, την Αυστραλία και την Αμερική. Μετά το τέλος της απόλυτα επιτυχημένης πορείας της η παραγωγή θα ήθελε να ευχαριστήσει τους καλλιτεχνικούς συντελεστές της παράστασης, τους χιλιάδες θεατές που τη στήριξαν, τα θέατρα που τη φιλοξένησαν, τη Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού του Υπουργείου Εξωτερικών, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τις ελληνικές κοινότητες του Περθ της Αυστραλίας και του Λος Άντζελες της Αμερικής και όσους βοήθησαν στην πραγμάτωση του μεγάλου ταξιδιού της.

Η παράσταση στην Αμερική διοργανώθηκε από το CAP UCLA σε συνεργασία με το UCLA SΤAVROS NIARHOS FOUNDATION, CENTER FOR THE STUDY OF HELLENIC CULTURE, υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και χρηματοδοτήθηκε από τους Deborah Irmas, Tina και George Kolovos, Daphne Valentina και το Office of the Dean Humanities και είναι η δεύτερη ελληνική παραγωγή που έχει λάβει επίσημη πρόσκληση από το διάσημο Center for the Art of Performance του UCLA στο Λος Άντζελες, μετά την παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου “The Great Tamer”, για να ενταχθεί στο πρόγραμμα της σεζόν 2019-2020.

Το κείμενο εμπνέεται από την ηρωική φιγούρα της Κυράς της Ρω, την κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, και εστιάζει στο πορτρέτο μιας ελεύθερης και ασυμβίβαστης γυναίκας. Πρόκειται για μια ιστορία με φόντο την πολύπαθη ιστορία του Καστελλόριζου, το τραγικό σκηνικό των διαδοχικών πολέμων, την απόγνωση και τις μύχιες σκέψεις μιας γυναίκας αντιμέτωπης με τα στοιχεία της φύσης αλλά και την ελπίδα της ότι η πίστη της στον άνθρωπο μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο. 

Η Κυρά της Ρω ανεβοκατεβάζει καθημερινά την ελληνική σημαία στη νήσο Ρω, συμβολίζοντας το κομμάτι της ελληνικής ψυχής που αντλεί δύναμη από τα ελάχιστα. Απομονωμένη και αντιμέτωπη με αντίξοες συνθήκες, γίνεται το πιο επίκαιρο και ουσιαστικό σύμβολο μιας χώρας που επανέρχεται στις βασικές της αρχές, τοποθετώντας ξανά τον άνθρωπο και τις ανάγκες του στο επίκεντρο της ιστορίας της. Ενσαρκώνει τη δύναμη του ανίσχυρου ανθρώπου, και κυρίως την ελπίδα ότι, σε δύσκολες περιόδους, η ακεραιότητα και οι λύσεις δεν είναι υπόθεση των πολλών αλλά του καθένα μας ξεχωριστά.

Ταυτότητα Παράστασης 2017-2020

Ερμηνεία: Φωτεινή Μπαξεβάνη 
Κείμενο: Γιάννης Σκαραγκάς 
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μπερδέκα 
Σκηνικά-Κοστούμι: Γιώργος Γαβαλάς 
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Τσέλο: Τάσος Μισιρλής / Γιώργος Ταμιωλάκης / Βαγγέλης Μπάκαλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη
Bοηθός σκηνογράφου: Μιχάλης Σαπλαούρας

Οργάνωση περιοδείας: Πάνος Σβολάκης

Κατασκευή κοστουμιού: Χάρης Σουλιώτης

Σχεδιασμός οπτικής ταυτότητας: Σάκης Στριτσίδης
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Βίντεο Promo: Μιχάλης Κλουκίνας

L.A Manager: Daphne Valentina

Παραγωγή: Λυκόφως / Γιώργος Λυκιαρδόπουλος

Το βιβλίο «Η Κυρά της Ρω» κυκλοφορεί από τις  εκδόσεις «Κριτική»(2017)

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΧΛΑΔΙΩΤΗ (ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ)
Η Δέσποινα Αχλαδιώτη γεννήθηκε το 1890 στο Καστελλόριζο. 
Από το 1927 με τον άντρα της τον Κώστα, εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην ακριτική νησίδα Ρω, δυτικά του Καστελλόριζου, εντελώς μόνοι τους, για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία. Μετά το θάνατο του συζύγου της το 1940, έζησε στη Ρω με την τυφλή μητέρα της και κατόπιν εντελώς μόνη της. 
Πρώτη φορά ύψωσε την ελληνική σημαία το 1929 αλλά από την περίοδο της Κατοχής, όπου υπήρξε και μέλος της Αντίστασης, ύψωνε την ελληνική σημαία κάθε πρωί και την κατέβαζε με τη δύση του ήλιου μέχρι και τον θάνατό της.