Ο ηθοποιός συμμετέχει στην παράσταση «The Flick» σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου στο Skrow

Από τις 13 Μαρτίου, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου θα ανεβάσει στη σκηνή του Skrow Theatre το βραβευμένο με Πούλιτζερ (2014) έργο της Άνι Μπέικερ, «The Flick». Μία ιστορία για μία χώρα σε οικονομική κρίση και τρεις ήρωες, που διακατέχονται από μια ακατανίκητη φιλοδοξία να ξεφύγουν απ’ τη μουντή και μίζερη ζωή τους. 

Εκ των ηθοποιών της παράστασης, ο Μιχάλης Πανάδης συστήνεται στο click@life. 

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 1991, όπου έζησα μέχρι το καλοκαίρι του 2009.

Εκεί παρακολούθησα για αρκετά χρόνια το θεατρικό εργαστήρι του Στέργιου Καλφόπουλου ως παιδί και ως έφηβος και το αναφέρω κι αυτό ως σπουδή, γιατί ο Καλφόπουλος και η Μαρία Μαναβή ήταν και είναι πραγματικοί, σπουδαίοι και σπάνιοι δάσκαλοι, και πολύ μακριά από την κοινή εντύπωση και τις συντηρητικές πρακτικές που έχουμε στο μυαλό μας για το πώς μπορεί ένα παιδί και ένας έφηβος να έρθει σε επαφή με το θέατρο, και επίσης σπούδασα και πιάνο, στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος, αρχικά, και στη συνέχεια με τη Ζωή Χατζοπούλου. Μετά ήρθα στην Αθήνα και αποφοίτησα από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 2012, όπου επίσης είχα την τύχη να συναντήσω μαζεμένους πολύ σημαντικούς δασκάλους.

Ζω στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου. Δυστυχώς, δεν έχει κάτι ιδιαίτερα όμορφο ή άσχημο η γειτονιά μου, γενικά όμως οι γειτονιές της Αθήνας και οι γειτονιές του κόσμου δεν περνάνε φάση ακμής, ούτε ως φόρμες ούτε ως περιεχόμενα.

Μικρός και μεγάλος ήθελα και θέλω να γίνω καλλιτέχνης και μοναχός. 

Ήταν στο τέλος του δημοτικού, όταν μπήκα για πρώτη φορά στο μάθημα των πρώτων μου δασκάλων που προανέφερα, στο εργαστήριό τους, ένα τρομερής αρχιτεκτονικής υπόγειο στην Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, με μια μικροσκοπική πόρτα που δεν πιάνει εύκολα το μάτι, το "Τεχνουργείο". Τότε συνηδειτοποίησα ότι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με την υποκριτική.

Οι επιρροές μου γενικά στη ζωή όχι μόνο στην επαγγελματική ιδιότητα είναι όλοι μου οι δάσκαλοι, θεάτρου και μη, οι συμφοιτητές μου από τη σχολή, όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους δούλεψα έπειτα, οι στενοί μου φίλοι, ο τρόπος που μεγάλωσα, το ιστορικό παρόν και παρελθόν και οι τυχαίες ή συνειδητές επιλογές σε σχέση με τα είδη των ερεθισμάτων.

Το "Flick" είναι ένα σπουδαίο έργο. Από την ιδέα και τη σύλληψη μέχρι τον τρόπο που η Annie Baker έχει δομήσει τις σκηνές και τα πρόσωπα, έχει παραδώσει στη σύγχρονη δραματουργία ένα αριστούργημα. Είναι ένα πολύ πυκνό κείμενο που από κάθε ζεύγος ατακών θα μπορούσαν να γραφτούν άλλες δέκα σελίδες εξ αφορμής αυτών. Ταυτόχρονα είναι ένα πολύ λιτό κείμενο. Οι προβληματικές του είναι τόσο μελετημένα τοποθετημένες στα εντόσθια του έργου και ταυτόχρονα η Baker ασχολείται ιδιαίτερα η ίδια με τη συμπεριφορά των χαρακτήρων με λεπτομερείς και εκτενείς σημειώσεις προς έρευνα και διαχείριση, οπότε πετυχαίνει από γραφής μια τρομερή ισορροπία εξάρτησης αυτού που λέγεται σε σχέση με αυτό που γίνεται, έχοντας την ίδια βαρύτητα με τον λόγο. Είναι ένα δοκίμιο για το δυτικό άνθρωπο γραμμένο σαν ταινία δράσης, με το πάθος του Pulp Fiction, την ποίηση του Αντρέι Ρουμπλιόφ και την παρηγοριά του Γούντι Άλεν. Είναι ένα βαθιά απενοχοποιημένο έργο, γι' αυτό και βαθιά πολιτικό και βαθιά καλλιτεχνικό, όπως κάθε μεγάλο έργο, έτη φωτός μακριά από τεχνοκρατικά καλλιτεχνικά συστήματα και ανάγκη συγχρονικότητας. Έχει κάτι που δεν περιγράφεται ολόκληρο με τις λέξεις, ίσως γι' αυτό είναι και τόσο καλό έργο, που σε φέρνει με έναν πολύ ιδιοσυγκρασιακό τρόπο και με ένα πολύ παρηγορητικό χιούμορ σε επαφή με κάτι που ευτυχώς δεν εξηγείται με λέξεις. Γιατί το θέμα του δεν είναι η ιδιαιτερότητα της υπόθεσής του αλλά η δραματουργική του πρόταση.

Η ιστορία του είναι απλή, τόσο απλή σαν την ιστορία ενός τραγουδιού. Τρεις εργαζόμενοι σε ένα σινεμά, πριν και μετά από τις προβολές, καθαρίζοντας την αίθουσα ή προετοιμάζοντας τις προβολές, επικοινωνούν. Αν ακούσεις, το Bohemian Rhapsody, παραδείγματος χάριν, και δεν είσαι φασίστας ή φοβικός, θα νιώσεις κάτι σίγουρα, κάτι ελκτικό, κάτι ενεργοποιητικό, που κάπως στις λέξεις δεν εξηγείται εύληπτα και σύντομα, και δεν αφορά μόνο τα τεχνικά του χαρακτηριστικά, γι' αυτό είναι και τόσο καλό τραγούδι. Ανέφερα αυτό το παράδειγμα τραγουδιού, γιατί ταιριάζει με την ατμόσφαιρα του έργου.

Ο ρόλος μου είναι ο Έιβερυ Νιούτον Σαρπ. Ένας νεαρός Αγγλοσύρος, με Σύρο πατέρα και Αγγλίδα μητέρα, που γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη. Έχει μανία με τον κινηματογράφο, είναι μια κινητή κινηματογραφική εγκυκλοπαίδεια, ζει με τον πατέρα του, ο οποίος είναι καθηγητής γλωσσολογίας και σημειολογίας στο Κλαρκ, έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας καταπίνοντας συνδετήρες, είναι σκατοφοβικός και ανθρωποφοβικός, τα αντικαταθλιπτικά του έχουν προκαλέσει κάποιες σεξουαλικές δυσλειτουργίες, και πιάνει δουλειά στο σινεμά στο πλαίσιο μιας θεραπευτικής αγωγής ανοίγματος στην ολοφώτεινη και ολοσκότεινη ανθρώπινη επικοινωνία και διάδραση.

Δεν έχει κάτι επίκαιρο το έργο με την έννοια της επικαιρικότητας. Δεν είναι ένα σχόλιο σε μια συγκεκριμένη κοινωνική κατάσταση ή μια γνώμη σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό θέμα. Είναι επίκαιρο σε σχέση με τις προβληματικές του, γιατί ασχολείται με αυτά που ασχολούνται όλα τα έργα από πάντα: με τη φύση, τις σχέσεις και τις δράσεις του ανθρώπου, που είναι πάντα επίκαιρες γιατί στον πυρήνα τους είναι πάντα οι ίδιες. Αυτό που κατά τη γνώμη μου το κάνει να ανήκει στα σημαντικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, είναι ότι δεν ασχολείται με περιπτώσεις του είδους, αλλά καταθέτει μια μελέτη σε σχέση με το είδος του ανθρώπου ως ενιαίο οργανισμό. Και η άλλη επικαιρότητα ενός έργου τέτοιας ευελιξίας και πολλαπλότητας είναι η παράστασή του και ο ιδιόμορφος τρόπος που αναγκάζει τους εκάστοτε συντελεστές του να το επηρεάσουν για να το αποκαλύψουν. Ο τρόπος που το έχουν μελετήσει και επηρεάσει ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, ο Δημήτρης Κιούσης, ο Πάρης Μαντόπουλος, η Ιφιγένεια Νταουντάκη, η Θάλεια Μέλισσα, ο Γιάννης Σορώτος, η Σοφία Καρρά, η Καλή Βοϊκλή, η Αριάδνη Καβαλιέρου και ο Σωτήρης Τσακομίδης έχει λειτουργήσει πολύ ευτυχισμένα και πολύ συντροφικά στις δοκιμές, εύχομαι και στις παραστάσεις.

Μου αρέσει το θέατρο ως σύνολο. Θέλω απλώς να ζω σε σχέση με το θέατρο. Δε με ενδιαφέρει συγκεκριμένα ή πιο πολύ από κάποιο άλλο ένα "είδος θεάτρου" ή ένα "σύστημα προσέγγισης" που λέμε. Θα ήθελα να τα μάθω όλα και να περάσω από όλα. Μέχρι στιγμής τα χρόνια που δουλεύω δεν έχω νιώσει, επίσης, ότι θέλω να διαλέξω και ένα συγκεκριμένο "πόστο". Μου αρέσει φυσικά πάρα πολύ να παίζω αλλά και να σκηνοθετώ, να σχεδιάζω ή να φτιάχνω σκηνικά, να τα κουβαλάω επίσης, να βρίσκω τα ρούχα, να βρίσκω ή να φτιάχνω τη μουσική για ένα έργο, να διασκευάζω ένα έργο ή να το μεταφράζω, να φτιάχνω την αφίσα ή να βγάζω τις φωτογραφίες, να κάνω τα φώτα, να είμαι ο βοηθός του σκηνοθέτη, να κάνω κονσόλα, να φτιάχνω μικρές ομάδες που να δουλεύουμε σε εργαστηριακό επίπεδο.

Όλα τα όνειρά μου θα ήθελα να γίνουν πραγματικότητα, θα αναφέρω τα δύο που μου φαίνονται πιο απίθανο να γίνουν. Το ένα είναι να εξαφανιστούν από τη γκάμα των ανθρώπινων δυνατοτήτων οι εγκάθετοι, οι νταήδες και οι εξουσιαστές. Οι μικροί, οι μεσαίοι και οι μεγάλοι. Το άλλο είναι να προλάβω να ζήσω έστω λίγο από την επόμενη επανάσταση, καλλιτεχνική και κοινωνική, και να μη φύγω μόνο με την εικόνα της απόλυτης και γενικευμένης καταστροφής που ζούμε, χωρίς να ξέρουμε αν είμαστε στην αρχή της, στο μέσο της ή στο τέλος της.

Το μόνο επαγγελματικό σχέδιο που χωράει στο κεφάλι μου αυτή τη στιγμή είναι να λειτουργήσουν καλά οι παραστάσεις του "Flick", γιατί έχω αγαπήσει πάρα πολύ αυτή τη συνάντηση με αυτούς τους ανθρώπους και αυτό το έργο.

Μετάφραση: Δημήτρης Κιούσης Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου

Κίνηση: Πάρης Μαντόπουλος Σκηνικά: Θάλεια Μέλισσα Κοστούμια: Ιφιγένεια Νταουντάκη Μουσική: Γιάννης Σορώτος Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου Βοηθός σκηνοθέτη: Καλή Βοϊκλή, Σοφία Καρρά Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Παίζουν: Αριάδνη Καβαλιέρου, Μιχάλης Πανάδης, Σωτήρης Τσακομίδης 

Η παράσταση επιχορηγείται απ’ το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Info
Skrow theater: Αρχελάου 5, Παγκράτι, 210 7235842. Από 13 Μαρτίου έως 12 Απριλίου. Μέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00. Τιμές εισιτηρίων: 13€ γενική είσοδος, 10 € φοιτητικό, μειωμένο, ομαδικό (για κρατήσεις άνω των 10 ατόμων), 8€ ανέργων/ΑΜΕΑ. Διάρκεια: 110 λεπτά

Προπώληση εισιτηρίων.

• Στο site: www.skrowtheater.com
• Στο τηλέφωνο: 2108938111
• Στο δίκτυο καταστημάτων: Public
• Στο ταμείο του θεάτρου: Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο 17:00–20:00

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ