Η Ιόλη Ανδρεάδη σκηνοθετεί τη Βασιλική Τρουφάκου

eleni
ΠΕΜΠΤΗ, 23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020

Στην παράσταση «Ευριπίδου Ελένη ή η ανασκευή του Στησιχόρου», μία εκδοχή της τραγωδίας για μία ηθοποιό.

Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό

το ανάστημα

ίσκιοι και χαμόγελα παντού

στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα

ζωντανό δέρμα, και τα μάτια

με τα μεγάλα βλέφαρα,

ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.

Και στην Τροία;

Τίποτε στην Τροία – ένα είδωλο.

Έτσι το θέλαν οι θεοί.

Κι ο Πάρης, μ’ έναν ίσκιο πλάγιαζε σα να ήταν

πλάσμα ατόφιο

κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια.

Γ. Σεφέρης

Λένε πως ένας βάρδος παλιός, ο Στησίχορος, έξι γενιές πριν από τον Ευριπίδη, σε ένα ποίημά του κατηγόρησε την Ελένη ότι άφησε τον άντρα της για τον Πάρη και με την αμαρτία της αυτή κατέστρεψε τόσο την Ελλάδα, όσο και την Τροία. Όμως, η Ελένη μετά το θάνατό της έγινε θεά. Γι’ αυτό, τη στιγμή που έγραψε το άδικο αυτό ποίημα ο Στησίχορος, έμεινε τυφλός. Και μετάνιωσε. Και έγραψε καινούριο. Καινούργιο ποίημα. Καινούργιο τραγούδι.

Σε αυτό ανασκεύασε τις κατηγορίες του, χρησιμοποιώντας τον αρχαίο μύθο, σύμφωνα με τον οποίο στην Τροία δεν πάτησε ποτέ η Ελένη, αλλά η σκιά της. Ενώ την ίδια τη φυγάδευσαν οι θεοί στην Αίγυπτο, όπου περίμενε τον Μενέλαο να γυρίσει από την Τροία και να φύγουνε μαζί για την πατρίδα. Και με το που το γράφει το καινούριο αυτό τραγούδι ο Στησίχορος, ξαναβρίσκει αμέσως την όρασή του.

Στην εκδοχή αυτή της Ελένης του Ευριπίδη για μία ηθοποιό, η Ελένη μόνη και τυφλή μέσα στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων, μονή και τυφλή σαν αρχαία ραψωδός, αλλά με άλλες, καινούριες, ελευσίνιες δυνάμεις να ξυπνούν μέσα της, αφηγείται την ιστορία της.  Αφηγείται την ανασκευή του Στησιχόρου.  

Σύλληψη-Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη Μετάφραση: Γιάγκος Ανδρεάδης
Διασκευή για μία ηθοποιό: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Κοστούμια: Ioanna Kourbela‎ Μουσική: Danai Nielsen Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Όλους τους ρόλους ερμηνεύει η Βασιλική Τρουφάκου