Της Ειρήνης Φαναριώτη- Στο θέατρο Αργώ.

Πέντε γυναίκες στη σκηνή τραγουδούν την «Αυλή του παραδείσου». Η παράσταση «Στην κορυφή του κόσμου, εκεί να με πας!» ξεκινάει με τις ηρωίδες της να τραγουδούν Δέσποινα Βανδή. Και θα τραγουδήσουν Βανδή πολλές ακόμα φορές.

 Τι μας λέει αυτό για την παράσταση της Ειρήνης Φαναριώτη που παρουσιάζεται στο θέατρο Αργώ; Ίσως περισσότερα από τον χαρακτηρισμό «μια παράσταση για την γυναικεία εμπειρία».

Η Βανδή ενώνει πέντε πολύ διαφορετικές γυναίκες. Τις βγάζει στο κέφι. Βέβαια καταλήγουν να βγουν από αυτή τη «μέθη» ματωμένες- και ματαιωμένες. Δεν ξέρω πότε άρχισαν να ματώνουν, ούτε και οι ίδιες φαίνεται να το συνειδητοποιούν. Φαίνεται όμως να διακρίνουν καλύτερα η μία τις πληγές της άλλης.

Αν μια κοινωνία που περιορίζει και καταδιώκει τους ανθρώπους της ορίζεται ως γυναικεία εμπειρία, τότε ναι, μιλάμε για ένα γυναικείο έργο. Αν όμως αναγνωρίσουμε ότι μια κοινωνία περιορίζει και καταδιώκει με διαφορετικούς τρόπους τα άτομά της, τότε μιλάμε για ένα έργο για την σύγχρονη κοινωνική εμπειρία που αναπόφευκτα «πιάνει» και την πατριαρχία.

Η παράσταση

Στην σκηνή βλέπουμε ένα δυστοπικό μέλλον στο οποίο οι γυναίκες χωρίς σύντροφο καταγράφονται σε ειδικά μητρώα και ζουν απομονωμένες σε ειδικές δομές για την προστασία τους. Δεν ξέρω πόσο μακρινό μπορεί να θεωρηθεί αυτό το μέλλον μιας και οι δυναμικές που χαρακτηρίζουν το περιβάλλον της κοινωνίας που βλέπουμε στην σκηνή μοιάζουν εκπληκτικά με την δική μας «απτή» κοινωνία.

Στην ιστορία που παρακολουθούμε μία από τις ηρωίδες διαμένει σε μία από αυτές τις δομές. Αντιμετωπίζει σοβαρά θέματα υγείας και έχει βρει ένα καταφύγιο. Εκεί έχει κάνει μια καλή φίλη, μια κοπέλα από την Γεωργία που πουλάει τα ωάριά της για να τα βγάζει πέρα. Η καθημερινότητα στο μπλοκ διαταράσσεται όταν μια παιδική της φίλη θα αναζητήσει εκεί καταφύγιο καθώς μόλις χώρισε. Είναι γνωστή influencer και δεν θέλει να ανακοινώσει την αποτυχία της σχέσης της, από την οποία φαίνεται να εξαρτώνται πολλά πράγματα, και κυρίως η καριέρα και η κοινωνική της ζωή. Στην τριάδα θα προστεθούν άλλες δύο κοπέλες, η μάνατζερ της influencer και μια φίλη της.

Βάζοντας την σκηνική δράση να περιστρέφεται γύρω από την προετοιμασία ενός πάρτυ, η Φαναριώτη έχει την άνεση να παίξει με τα είδη της κωμωδίας και του δράματος. Δημιουργεί ένα αλμοδοβαρικό, πολύχρωμο και ανά στιγμές σουρεάλ σύμπαν που όμως έχει πολλές ρωγμές, γεγονός που αφήνει χώρο στο «βαρύ». Δεν μένει όμως πολύ εκεί. Είναι σαν να θέλει να σε σοκάρει στιγμιαία και πολύ γρήγορα να επανέλθει στο κωμικό και το ανάλαφρο στοιχείο. Μοιάζει να θέλει να σε «πυροβολεί» την ώρα που πας να γελάσεις με την ψυχή σου. Το κάνει πολλές φορές, αλλά ίσως η πιο ενδεικτική είναι η στιγμή της εξομολόγησης, και κατάρρευσης, της Θανάσιας που είναι η μυστηριώδης μάνατζερ.

Με αυτό τον τρόπο σε συνταράσσει πάνω στην ώρα που έχεις αφεθεί. Κι όμως λειτουργεί λυτρωτικά στο τέλος γιατί σου μένει ένα χαμόγελο. Ίσως και με μια γλυκόπικρη γεύση. Δεν παύει όμως να είναι χαμόγελο.

Οι ερμηνείες

Το καστ της παράστασης φαίνεται να ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Και το κάνει με ενέργεια και συνέπεια. Με μπρίο και πολλές εναλλαγές- αν και κάποιες «πλαστικές» αντιδράσεις είναι περιττές- η Αγγελική Πασπαλιάρη, με την πειστικότητα και την ήσυχη δύναμή της η Στέφη Πουλοπούλου, με αφοσίωση στην τρομερή εξέλιξη του χαρακτήρα της η Χαρά Κυριαζή, με μια εμφάνιση που ξεχωρίζει η Έλενα Χρηστίδη, με εξομολογήσεις που σοκάρουν αν και τις μεταφέρει με ψυχραιμία και νηφαλιότητα η Βίνα Σέργη.

Είναι όλες τους αφοσιωμένες στις γυναίκες που υποδύονται, γυναίκες που στενεύονται σε μια κοινωνία που τις «τάισε» με άπιαστα όνειρα και πλαίσια που ίσως δεν τους κάνουν.

Ιωάννα Βαρδαλαχάκη-[email protected]