Από την Σμαρώ Κώτσια, Θεατρολόγο - Κριτικό Θεάτρου.

Το θεατρικό εργαστήρι των κρατούμενων του Σωφρονιστικού Καταστήματος Κορυδαλλού, κάτω από τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Αικατερίνης Παπαγεωργίου παρουσίασε τις "Σφήκες" του Αριστοφάνη, στον Κήπο του Διοικητηρίου των φυλακών, στις 16 και 17 Ιουνίου.

Η σκηνοθέτις και ιδρύτρια της ομάδας 'The Young Qill', ένα αιθέριο πλάσμα με φοβερή θέληση και εσωτερική δύναμη, κατορθώνει με πηγαίο ζήλο, πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη να εμπνεύσει την ομάδα των κρατούμενων του θεατρικού εργαστηρίου -της οποίος η σύνθεση αλλάζει κάθε χρόνο - και να την οδηγήσει σε μια απελευθερωτική έκφραση  με θαυμαστό και ειλικρινή τρόπο. Η μαγική δύναμη του θεάτρου επενεργεί σαν μια φωτεινή διέξοδο, μια μορφή αντίστασης, απελευθερωτικής δημιουργίας και ανάσα επικοινωνίας στους έγκλειστους, μέσα στον περχαρακωμένο χώρο της φυλακής.

Η Αικατερίνη Παπαγεωργίου, ως σκηνοθέτις και υπεύθυνη του θεατρικού εργαστηρίου για δεύτερη συνεχή χρονιά, μετά το περσινό ανέβασμα της "Αντιγόνης" του Σοφοκλή (2024), επιλέγει μαζί με την ομάδα ένα έργο που αγγίζει τους κρατούμενους. Μέσα από ένα ευφάνταστο παιχνίδι αυτοσχεδιασμών δίνεται η δυνατότητα στην ομάδα  των 25 ατόμων να επικοινωνήσει με το κείμενο και να εκφράσει τους δικούς της προβληματισμούς και τις δικές της αναζητήσεις. 

Στις "Σφήκες ", ο Βδελυκλέων προσπαθεί να κρατήσει έγκλειστο στο σπίτι τον πατέρα του, Φιλοκλέωνα, έναν δικομανή γέροντα που αρέσκεται να τρέχει καθημερινά στην Ηλιαία και να τους κρίνει όλους ενόχους. Τελικά κατορθώνει να τον περιορίσει στο σπίτι και να του αναθέσει, προς εκτόνωση, την εκδίκαση οικιακών υποθέσεων, μεταξύ δούλων, οικιακών τετραπόδων και αντικειμένων. Η επιτυχημένη διασκευή του έργου από τη σκηνοθέτιδα, επικεντρώνεται στα βασικά θέματα: την κρίση, την ποινή, την άσκηση της εξουσίας, τον εγκλεισμό και τη δικαιοσύνη με χιούμορ και ευφρόσυνη διάθεση.

Αυτά τα θέματα αφορούν άμεσα τους κρατούμενους και διαμορφώνουν μόνοι τους την παράβαση του αριστοφανικού έργου γειώνοντάς την στο σήμερα και στις δικές τους ανάγκες. Ο χορός των Σφηκών με δυναμική απεύθυννση στο κοινό ζητά : "Δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία,", "Μην δικάζετε με ενδείξεις, αλλά με αποδείξεις",  "Μην κρίνετε από την εμφάνιση, το χρώμα ή την εθνικότητα, αν θέλετε μια μέρα να σώσετε την ανθρωπότητα ", " Πάταξον με, άκουσον δε"..........Μια συμπαγής ομάδα, η οποία χάρηκε πραγματικά και απόλαυσε την προσπάθεια της καταθέτοντας τον καλύτερο εαυτό της.

Στο δροσερό απόβραδο, με το τέλος της παράστασης, μετά το  ενθουσιώδες χειροκρότημα, τις ευχάριστες συνομιλίες και τα συγχαρητήρια με τους ερμηνευτές και τη σκηνοθέτιδα, το  κοινό οδηγείται στην έξοδο, η βαριά σιδερένια πόρτα της φυλακής κλείνει και οι κρατούμενοι οδηγούνται από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους στα κελιά τους με την πεποίθηση ότι προσπαθούν ειλικρινά για κάτι που τους ενδυναμώνει και τους παρηγορεί.