Η παράσταση με τη Νένα Μεντή παρουσιάζεται φέτος στο θέατρο Πτι Παλαί.

Παρουσιάστηκε πέρυσι πρώτη φορά και κατέκτησε το θεατρικό κοινό με τα απανωτά sold-out που προκαλούσαν απελπισία στον κόσμο που περίμενε πώς και πώς για να την απολαύσει. Ευτυχώς για όλους η παράσταση «Μια Ζωή – Ο Μονόλογος μιας Μοδίστρας» με τη Νένα Μεντή, σε κείμενο και σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά.

Έχοντας στο ενεργητικό τους μία μάλλον θρυλική συνεργασία, την παράσταση «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου», Πέτρος Ζούλιας και Νένα Μεντή επιχειρούν να επαναλάβουν τον θεατρικό τους θρίαμβο με άλλο ένα μονόλογο. Τον χρησιμοποιούν μάλιστα ως τέχνασμα, εισαγωγικά, που επιτρέπει με έξυπνο τρόπο τη μετάβαση από τον ένα ρόλο στον άλλο, από την Ευτυχία στην Ελένη, την μοδίστρα που την έραβε.

Η ηρωίδα που ζωντανεύει στη σκηνή του θεάτρου Πτι Παλαί η Νένα Μεντή είναι μια απλή, λαϊκή γυναίκα. Το ίδιο και ο λόγος της, απλός, άμεσος και ειλικρινής. Τα βιώματά της όμως, χωρίς να είναι αυτό θα χαρακτήριζε κάποιος συναρπαστικά- το αντίθετο μάλιστα διακρίνουμε πικρία, ανεκπλήρωτα όνειρα και ματαίωση- είναι γοητευτικά με ένα άλλο τρόπο.

Η αφήγηση της ιστορίας της ζωής της λειτουργεί σαν μια εξιστόρηση της σύγχρονης ιστορίας της χώρας ειπωμένη με βάση το προσωπικό βίωμα. Ξεκινάει έτσι από τον εμφύλιο καλύπτοντας πολλές από τις πληγές της Ελλάδας, για να φτάσει έως το σήμερα με την πανδημία και το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.

Η μνήμη της ηρωίδας καλύπτει έτσι σε μεγάλο βαθμό τη συλλογική μνήμη των Ελλήνων. Ταυτόχρονα όμως αναδεικνύει τις μικρές, προσωπικές ιστορίες, την αμείλικτη φύση του χρόνου, την έννοια της τραγωδίας.

Την ίδια ώρα ωστόσο, το κείμενο- που σωστά επενδύει στην απλότητα και την αυθεντικότητα της ηρωίδας- στερείται συχνά εκφραστικής δύναμης, έντασης και μιας αίσθησης λυρικότητας που θα μπορούσαν να απογειώσουν το συνολικό αποτέλεσμα.

Παρόλο βέβαια που το κείμενο παρουσιάζει αδυναμίες, έρχεται η Νένα Μεντή όχι μόνο να τις καλύψει αλλά και να παραδώσει μία καταπληκτική ερμηνεία. «Καθαρή» στην παρουσία της, αξιοποιεί αλλά και μεταμορφώνει την απλότητα του κειμένου και του χαρακτήρα της, δημιουργεί ρυθμό και συναισθηματικές φορτίσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Είναι τρομερά αφοσιωμένη στον ρόλο της και φαίνεται πως έχει πιστέψει πρώτα η ίδια στην Ελένη της. Συγκλονιστική για άλλη μία φορά.

Ιωάννα Βαρδαλαχάκη- [email protected]

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά: Άννα Ζούλια                                                 
Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης
Μουσική: Παναγιώτης Τσεβάς
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Μαρία Κατσουλάκη

Περισσότερες πληροφορίες