Η Εύα Κοτανίδη μεταμορφώνεται στη Νόρα του Ίψεν αλλά και στη Μέριλιν Μονρόε και τραγουδά «Woman is the nigger of the world» («Η γυναίκα είναι ο νέγρος του κόσμου») των Τζον Λένον και Γιόκο Όνο στη μουσικοθεατρική περφόρμανς «Woman», στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης.

Η κόρη του Γιώργου Κοτανίδη συνοδεύεται από μια ομάδα γεμάτων ενέργεια νέων ηθοποιών που ροκάρουν, διαφωνούν, θυμούνται και παίζουν τα διαφορετικά πρόσωπα του γυναικείου φύλου. Μια συγκινητική, χιουμοριστική παράσταση που απευθύνεται εξίσου και στα δύο φύλα.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη μουσικοθεατρική παράσταση «Woman» και πώς συνεργαστήκατε μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές στην έρευνα για την επιλογή των κειμένων;

Η ιδέα γεννήθηκε πριν από τρία χρόνια, το καλοκαίρι, στην Τήνο όπου έκανα διακοπές. Ήταν μια έμπνευση που είχα κάτω απ’τον ήλιο με θέα το Αιγαίο. Η έρευνα ήταν μια χαοτική διαδικασία.

Είναι τόσο ευρύ το θέμα που μπορείς πολύ εύκολα να πέσεις στην παγίδα να πεις τόσα πολλά που τελικά το αποτέλεσμα να είναι δυσνόητο και μπερδεύει τον θεατή. Θέλει πολύ συγκεκριμένη οπτική κι ήμουν πολύ τυχερή γιατί κάθε φορά που έχανα εγώ το μέτρο με «έβαζαν σε τάξη» οι συνεργάτες μου.

Η παράσταση δεν αναφέρεται στην πορεία του φεμινιστικού κινήματος παρά μόνον σε κάποιες στιγμές του, δεν είναι μια παράσταση που εστιάζει στο φεμινιστικό κίνημα. Και το τονίζω αυτό, γιατί δεν είναι μια παράσταση φεμινιστική.

Είναι μια παράσταση που καταγράφει τις αδικίες, καταγγέλλει όσα έγιναν εις βάρος της γυναίκας στην πάροδο των αιώνων, παρουσιάζει τις κατακτήσεις της, τη σύγχρονη αντίληψη, τις σχέσεις των δύο φύλων αλλά πάνω απ'όλα βοηθάει τον θεατή να καταλάβει ποια είναι η Γυναίκα, ποια είναι η φίλη του, η μητέρα του, η αδελφή του.

Η παράσταση αυτή θα σας συγκινήσει, θα σας κάνει όμως και να γελάσετε, να τραγουδήσετε, θα σας παρασύρει και θα σας κάνει να σκεφτείτε πολλές φορές ότι «αυτήν την ατάκα θα μπορούσα να την είχα πει εγώ». Είναι ένας καθρέφτης μας και είναι καλό, είτε γυναίκες, είτε άνδρες, να κοιτάξουμε κατάματα το πρόσωπό μας μέσα σ'αυτόν.

Η συζήτηση περί φεμινισμού σήμερα, στον δυτικό κόσμο, συχνά θεωρείται περιττή. Πώς το σχολιάζετε;

Δε νομίζω ότι η συζήτηση περί φεμινισμού είναι περιττή, όσο το ότι δεν καταλαβαίνει πλέον κανείς ποια είναι η έννοια φεμινισμού σήμερα.
 

Δεν θα τη χαρακτήριζα αιχμηρή ματιά. Είναι απλώς η άλλη όψη του νομίσματος. Κι είναι αληθινή μαρτυρία, της Virginia Ironside από το «The flipside of the sexual revolution». Οι περισσότεροι λένε «Ουάου τα τέλη των ‘60s ήταν τέλεια!» αλλά υπάρχουν κι αυτοί που λένε ότι η εμπειρία ήταν δυσάρεστη ή τραυματική.

Είτε λόγω των drugs είτε λόγω της ξαφνικής ελευθερίας στο σεξ. Κάποιοι και κάποιες δεν πέρασαν καλά κι αυτή η μαρτυρία μας γοήτευσε, την βρήκαμε ανατρεπτική και πολύ ενδιαφέρουσα οπότε τη συμπεριλάβαμε, με χιούμορ φυσικά. Σκεφτήκαμε ότι θα έχει πλάκα, ενώ όλοι οι άλλοι παίζουν ότι καλοπερνάνε παίρνοντας ναρκωτικά και ερωτοτροπώντας να υπάρχει η Βιρτζίνια δίπλα που εκφράζει ακριβώς το αντίθετο απ’αυτό που ζουν οι υπόλοιποι επί σκηνής.

Αντιμετώπισα τις μεταμορφώσεις με την περιέργεια της γυναίκας, της Woman, που θέλει να καταλάβει τον εαυτό της σαν γυναίκα, τη φύση της, πως έφτασε ως εδώ που είναι σήμερα και ενδύεται όλες αυτές τις γυναίκες προκειμένου να καταλάβει…

Το «Woman» είναι  μια παράσταση κυρίως για το γυναικείο κοινό; Τι θα μπορούσε να ανακαλύψει σε αυτή ένας άνδρας θεατής;

Η παράσταση αυτή απευθύνεται κυρίως στους άνδρες. Για όλους τους λόγους που ανέφερα παραπάνω, πιστεύω ότι αφορά όλους τους άνδρες και δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι στιγμής οι θεατές μας είναι οι περισσότεροι άνδρες…

Πώς αντανακλάται η σύγχρονη γυναίκα στην παράσταση; Είναι πράγματι μπερδεμένη;

Ναι, πιστεύω πως η σύγχρονη γυναίκα είναι μπερδεμένη, καθώς και ο σύγχρονος άντρας. Γι’αυτό και πιστεύω πολύ στο μήνυμα που έχει να μεταδώσει αυτή η παράσταση και στα δύο φύλα.

Σίγουρα τα επτά χρόνια που έχω πίσω μου σαν τραγουδίστρια έχουν παίξει το ρόλο τους, τουλάχιστον στην ερμηνεία των τραγουδιών της παράστασης, αλλά κατά τα άλλα δεν υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα σ’αυτά τα δύο. Είναι απλώς οι δύο μου πλευρές… Ηθοποιός, τραγουδίστρια.

Από τη μουσική διαδρομή στο «Woman» σε ποια σημεία εστιάζετε;

Στο Mother των Pink Floyd. Πιστεύω ότι είναι πολύ ωραίο το πάντρεμα «κονσέρβας» και live όπως και το πάντρεμα μουσικής και πρόζας που έχει γίνει σε αυτό το σημείο.

Πώς λειτούργησε σε εσάς το γεγονός ότι προέρχεστε από οικογένεια καλλιτεχνών; Και ειδικότερα, σε αυτή την παράσταση πώς συνεργαστήκατε με τον πατέρα σας;

Από την οικογένεια μου, ευτυχώς, μόνο ο πατέρας μου είναι καλλιτέχνης. Η μητέρα και η αδελφή μου δεν έχουν καμία σχέση με το χώρο κι έτσι υπάρχει μια ισορροπία…

Με τον πατέρα μου είναι η πέμπτη ή η έκτη φορά που συνεργαζόμαστε, είτε επί σκηνής είτε στο επίπεδο της παραγωγής. Έχουμε κοινό όραμα και είμαστε σύμμαχοι. Έχουμε και τις διαφωνίες μας, αλλά στηρίζουμε ο ένας τον άλλον όσο μπορούμε και προχωράμε δημιουργικά!

Ταυτότητα παράστασης: βασισμένο σε μια ιδέα της Εύας Κοτανίδη. Ερευνητική ομάδα: Δήμητρα Κονδυλάκη, Μαρινέτα Κρητικού, Εύα Κοτανίδη, Γιώργος Κοτανίδης.  Αρχικό κείμενο: Μάνος Καρατζογιάννης, Εύα Κοτανίδη, Γιώργος Κοτανίδης. Το τελικό κείμενο της παράστασης διαμορφώθηκε στις πρόβες από όλους τους συνεργάτες με την καθοδήγηση του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη. Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, σκηνικά και κοστούμια; Κλερ Μπρέισγουελ. Χορογραφίες και κίνηση: Pauline Huguet. Video art: Κλεοπάτρα Κοραή, βοηθοί σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού και Έλενα Χαραλαμπούδη. Φωτογραφίες-βίντεο: Ιωάννα Ασμενιάδου-Φωκά. Ηθοποιοί και μουσικοί: Εύα Κοτανίδη (τραγούδι), Κατερίνα Μαούτσου (ακορντεόν), Γιάννης Παπαγιάννης (πιάνο), Θεοδοσία Σαββάκη (σαξόφωνο), Γιώργος Τζαβάρας (μπάσο), Ευαγγελία Τσιάρα (κιθάρα). Παραγωγή «Σαλτιμπάγκοι» σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.

Πληροφορίες: Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα. Τηλ. 210 3222464-3236732. Πρόγραμμα παραστάσεων: Τετάρτη στις  20.00. Τιμές: 15 ευρώ γενική είσοδος και 10 ευρώ  φοιτητικό. Πέμπτη στις 21.00, γενική είσοδος 10 ευρώ. Παρασκευή στις 21.00, τιμές:  15 ευρώ γενική είσοδος και 10 ευρώ φοιτητικό. Σάββατο απογευματινή στις 18.00, τιμές: 15ευρώ γενική είσοδος και 10 ευρώ φοιτητικό. Σάββατο βραδινή στις 21.00, τιμές: 18 ευρώ γενική είσοδος και 15  ευρώ φοιτητικό. Κυριακή στις 20.00, τιμές: 18 ευρώ γενική είσοδος και 15 ευρώ φοιτητικό.

Μάνια Στάικου