Η Αγγελική Στελλάτου χορογραφεί τα «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα», οργανώνοντας μια τολμηρή στη σύλληψή της παράσταση που διερευνά τη σχέση της αμαρτίας με την ενοχή. Η γνωστή χορογράφος αποκαλύπτει στο click@Life, τη δική της σχέση με τα «αμαρτήματα» της νέας της δουλειάς.

Η Αγγελική Στελλάτου υποδέχεται τους θεατές με την ειδυλλιακή εικόνα ενός παραδείσου που θρυμματίζεται, προς χάρη των περιορισμών που συνδέονται με τα κοινωνικά πρέπει. Το εντυπωσιακό σκηνικό του Χριστόφορου Μπρέλλη, ένα παζλ από κύβους που ανασυνθέτονται με διαφορετικό τρόπο για να αποκαλύψουν τον ψυχισμό των προσώπων, αποτελεί τη σταθερή βάση γύρω από την οποία περιστρέφονται οι ευρηματικές χορευτικές εικόνες της Στελλάτου.

Όπως υπογραμμίζει η ίδια: «Νομίζω πως υπάρχει ένα νήμα που συνδέει θεματικά «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα», με τις προηγούμενες δουλειές μου. Στο επίκεντρο βρίσκεται η ανθρώπινη συμπεριφορά. Με ενδιαφέρει να δείξω πόσο πολύ οι συμπεριφορές μας επηρεάζουν τους γύρω μας και πώς η συμπεριφορά του περιβάλλοντός μας επηρεάζει αντίστροφα εμάς. Στους «Κανίβαλους» για παράδειγμα, μια προηγούμενη παράστασή μου, το βασικό θέμα ήταν πόσο κανιβαλιστικές μπορούν να γίνουν οι συμπεριφορές μας. «Τρώμε» τους άλλους, τον χώρο τους, «τρώμε» την προσωπικότητα των συνανθρώπων μας. Η δεύτερη παλαιότερη δουλειά μου είχε τον τίτλο «Λίγο πριν, λίγο μετά» και ήταν εμπνευσμένη από τον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη. Στον πυρήνα της είχε και πάλι τη συμπεριφορά, καθώς αποτυπώνεται το πώς ο χορός των γυναικών με τα λόγια του οδηγεί την Φαίδρα σε αυτοκτονία αλλά και την επίδραση της αυτοκτονίας της ηρωίδας στον ψυχισμό του χορού».

Οι προσωπικοί μας δαίμονες

Η Αγγελική Στελλάτου, μούσα και στενή συνεργάτιδα του Δημήτρη Παπαϊωάννου, στην «Ομάδα Εδάφους», στη νέα της παράσταση χρησιμοποίησε κατά κάποιο τρόπο ως πυξίδα την υποβλητική μουσική του Σταύρου Γασπαράτου. Πώς εργάστηκε όμως στα «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα» και ποιους βηματισμούς ακολούθησε η έμπνευσή της; «Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είχα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στο μυαλό μου. Τα «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα» ξεκίνησαν από μια πρόταση του Σταύρου Γασπαράτου, ο οποίος έγραψε τη μουσική. Μου πρότεινε να δουλέψουμε λίγο διαφορετικά-γιατί είχαμε συνεργαστεί ξανά στους «Κανίβαλους»-και να κάνουμε την παράσταση μαζί από την αρχή. Κουβεντιάζαμε μαζί σε όλη τη διάρκεια της συνεργασίας. Υπήρξαν κάποιες αρχικές ιδέες για το πώς θα μπορούσαμε να βάλουμε πάνω στη σκηνή αυτή την ιστορία και μετά όταν ξεκίνησαν οι πρόβες με τους χορευτές, εκεί άρχισε να φαίνεται ότι κάποιες από τις ιδέες είχε νόημα να τις προχωρήσουμε και να τις επεξεργαστούμε, ενώ κάποιες άλλες που φάνηκαν αδύναμες δεν μπήκαν στην τελική εκδοχή του έργου», απαντά η Αγγελική Στελλάτου.

Τα «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα» εμφανίζονται στη σκηνή με μια εικονογραφία που παραπέμπει συχνά στη «Θεία κωμωδία» του Δάντη: αλαζονεία, απληστία, φθόνος, λαγνεία, λαιμαργία, οκνηρία, οργή. Κάθε πρόσωπο κατατρύχεται από τον προσωπικό του δαίμονα, σε μια εποχή κατά την οποία, όπως παρατηρεί η χορογράφος «συγχωρούνται όλα τα αμαρτήματα. Δεν υπάρχει κάποιο αμάρτημα που να μη βασίζεται ο πολιτισμός μας σε αυτό».

Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση τα αμαρτήματα σηματοδοτούν την καταστροφή του ανθρώπου, όμως η Αγγελική Στελλάτου τα προσεγγίζει με τον δικό της τρόπο: «Κατά τη γνώμη μου τα λεγόμενα θανάσιμα αμαρτήματα αφορούν συμπεριφορές που σχετίζονται άμεσα με την επιβίωση του είδους μας. Η λαγνεία και η λαιμαργία αποτελούν καθαρές περιπτώσεις. Το ένα είναι για την αναπαραγωγή και το άλλο για την πρόσληψη τροφής. Αλλά τον ίδιο ρόλο μπορεί να εξυπηρετεί και η απληστία που ωθεί τον άνθρωπο να συγκεντρώνει διαρκώς, να παλεύει για να υπάρχει περίσσευμα τροφής, αποτελώντας κι αυτή άμεσο παράγοντα για την επιβίωσή μας».

Από τα επτά αμαρτήματα που χορογράφησε ποιο την τρομάζει περισσότερο;

«Ο φθόνος θεωρώ ότι είναι ένα αμάρτημα στο οποίο μπορώ να υποπέσω πολύ εύκολα και γενικά αυτό που με τρομάζει στο ανθρώπινο είδος είναι η αλαζονεία», αποκαλύπτει η Αγγελική Στελλάτου. Το κυριότερο χαρακτηριστικό που αναζητά στους υποψήφιους χορευτές της ομάδας της είναι η διαθεσιμότητα: «Νομίζω ότι μέχρι τώρα μπορώ να αναγνωρίσω αν ένας συνεργάτης θα έχει τη διάθεση να «χωθεί» σε αυτό που ψάχνουμε. Μέχρι τώρα δεν έχω πέσει έξω».

Το ενδιαφέρον στην περίπτωση της Αγγελικής Στελλάτου είναι ότι ξεκίνησε την καριέρα της στο χορό 18 ετών, σε μια ηλικία δηλαδή που πολλοί πιστεύουν ότι έχουν χάσει την ευκαιρία μιας πετυχημένης καλλιτεχνικής πορείας στο συγκεκριμένο είδος. «Νομίζω ότι καλό είναι να ασχολείται κανείς με αυτό που αγαπάει. Άλλωστε κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να φτάσει. Δεν ξεκινάει να ποτέ να πει κανείς εγώ θα γίνω χορευτής. Η ίδια η διάθεση που έχει κάποιος να αφιερωθεί σε κάτι του δείχνει αν πρέπει να συνεχίσει προς αυτή την κατεύθυνση ή όχι», αναφέρει σχετικά με το θέμα η Στελλάτου.

Η δουλειά της ως χορογράφου, συνεχίζεται κατά τη διάρκεια των παραστάσεων; «Για μένα σταματάει στην ημέρα της πρεμιέρας, γιατί βλέποντας τους ερμηνευτές να φροντίζουν για την παράσταση, κάνοντας ό, τι καλύτερο μπορούν, σχεδόν ντρέπομαι να τους πω να κάνουν διορθώσεις. Τα μικρά λάθη που συμβαίνουν είναι ανθρώπινα. Μερικές φορές χρειάζεται να ‘ξανακουρδιστούμε’ λίγο προς την αρχική κατεύθυνση στις πρόβες και γι’ αυτό το λόγο θέλω να είμαι παρούσα στις παραστάσεις». Δεν αποκλείει να χορογραφήσει κάποτε τον εαυτό της παρότι το θεωρεί εξαιρετικά δύσκολο ως εγχείρημα. Με αυτοσαρκαστική, χιουμοριστική διάθεση σχολιάζει: «Μπορεί κάποια στιγμή να θέλω να χορέψω και να μην μου το ζητεί κάποιος άλλος, οπότε θα δώσω εγώ στον εαυτό μου αυτή την ευκαιρία!». Περί αμαρτημάτων ο λόγος. Αμάρτημα όμως σημαίνει και σφάλμα. «Δεν είμαι μαθημένη να δέχομαι τα λάθη μου και όπως καταλαβαίνετε δεν είμαι μαθημένη να δέχομαι και τα σφάλματα των γύρω μου, αλλά παλεύω με αυτά τα χαρακτηριστικά μου», παραδέχεται η Αγγελική Στελλάτου. Επομένως είστε τελειομανής; «Ναι, είναι ένας κομψός τρόπος για να λέμε δεν απολαμβάνω τίποτε!», καταλήγει γελώντας.

«Επτά θανάσιμα αμαρτήματα»: σκηνοθεσία-χορογραφία: Αγγελική Στελλάτου, μουσική: Σταύρος Γασπαράτος, σκηνικά: Χριστόφορος Μπρέλλης, βίντεο: Κώστας Γκίκας, anditot.gr, κοστούμια: Δέσποινα Μακαρούνη, βοηθός χορογράφου: Δάφνη Στεφάνου, βοηθός συνθέτη: Γιώργος Πούλιος. Ερμηνεύουν οι : Ιωάννα Αποστόλου, Παναγιώτης Αργυρόπουλος, Ράνια Γλυμίτσα, Τάσος Καραχάλιος, Ρούλα Κουτρουμπέλη, Ίριδα Κυριακοπούλου, Κατερίνα Λιόντου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Γιώργος Μποντάρης, Aleksander Qejvanaj, Francois Renault. Παίζουν οι μουσικοί: Αναστάσης Μισυρλής (τσέλο), Διονύσης Βερβιτσιώτης (βιολί), Θέμις Συμβουλόπουλος (κρουστά), Δημήτρης Χουντής (σαξόφωνο), Γιώργος Πούλιος, (electronics).

Πληροφορίες: «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, (Συγγρού 107), έως τις 2 Απριλίου, εκτός Δευτέρας. Τηλεφωνική πώληση εισιτηρίων 2109005800. Ώρα έναρξης: 20:30.

ΜΑΝΙΑ ΣΤΑΪΚΟΥ