Η ηθοποιός Εύα Κοτανίδη μας μιλά για την παράσταση «Woman».

H παράσταση «Woman», μια μουσικο-θεατρική performance για τη διαδρομή της γυναίκας στο πέρασμα του χρόνου, που ανέβηκε την προηγούμενη θεατρική σεζόν στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, παρουσιάζεται και φέτος στο θέατρο Ροές στο Γκάζι, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

Μέσα από αναφορές σε διάσημες προσωπικότητες—αλλά και άγνωστες γυναίκες—που ανέτρεψαν τα στερεότυπα διεθνώς, καθώς και μέσα από τη μουσική, το τραγούδι, το θέατρο, το χορό, την ποίηση, την πεζογραφία και το video art, η παράσταση εξετάζει την ελευθερία που έχει κατακτήσει η γυναίκα, την αλλαγή στις σχέσεις της με το άλλο φύλο και την εν γένει εξέλιξή της σε σχέση με τις σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα.

Είναι βασισμένη σε εκτενή έρευνα για τη θέση της γυναίκας τόσο στην ελληνική όσο και στη διεθνή πραγματικότητα, εξετάζοντας έτσι την ταυτότητά της και τις ελευθερίες της. Πρωτίστως όμως ξεκίνησε από μια ιδέα της πρωταγωνιστριας Εύας Κοτανίδη και το clickatlife.gr μίλησε μαζί της, σε μια κουβέντα εφ' όλης της ύλης για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σήμερα. Και όσο για τους άνδρες που μπορεί να είναι διστακτικοί, καλούνται να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους αφού όπως μας διαβεβαιώνει και η ίδια η Εύα Κοτανίδη, τελικός αποδέκτης του «Woman»,  είναι ο ίδιος ο άνθρωπος χωρίς να διαχωρίζεται φυλετικά.

Τι να περιμένουν όσοι θα έρθουν στην παράσταση για πρώτη φορά;

Ότι θα διασκεδάσουν, θα ψυχαγωγηθούν, θα γελάσουν, θα συγκινηθούν, θ’ ακούσουν ενδιαφέροντα πράγματα, θ’ ακούσουν ωραίες μουσικές, ωραίες φωνές, ωραία κείμενα, ποιήματα, ότι θα δουν ωραία video art, ότι θα ξεφύγουν από την καθημερινότητα τους.

Ποιες γυναίκες θεωρείς ως πρότυπα; Τόσο διαχρονικά όσο και σήμερα.

Δεν λειτουργώ με πρότυπα, δεν λειτούργησα ποτέ έτσι. Θεωρώ όμως κάποιες γυναίκες πάρα πολύ σημαντικές και τις θαυμάζω. Αλλά είναι πολλές και διαφορετικές. Άλλες τις θαυμάζω για τη δουλειά τους, άλλες για την ομορφιά τους, άλλες για τις επιλογές τους, άλλες για τη δύναμη τους, για τις επιλογές τους, άλλες γιατί άνοιξαν το δρόμο για να ζούμε όπως ζούμε σήμερα... Αναφέρω πολύ ενδεικτικά και ατάκτως ειρημένα κάποιες απ’αυτές, αν και δε μ’αρέσει να το κάνω αυτό γιατί πάντα κάποιες ξεχνάω που μπορεί να είναι σπουδαίες…

Rosa Luxembourg, Marion Wallace Dunlop, Emeline Pankhurst,  Simone De Beauvoir, Simone Weil, Καλλιρόη Παρέν, Jeanne D’Arc, Indira Gandhi, Clara Ζetkin…

Marilyn Monroe, Μελίνα Μερκούρη, Κατίνα Παξινού, Μαρία Κάλλας, Ella Fitzerald, Marlene Dietrich, Katherine Hepburn, Grace Kelly…

Η πολυπραγμοσύνη. Η γυναίκα σήμερα θέλει να συμμετέχει σε όλα. Οικογένεια, καριέρα, πολιτική, κοινωνικά…. Έχει την ελευθερία, τη δυνατότητα να κάνει ότι θέλει και πολλές φορές όλα ταυτοχρόνως!

Τι ανταπόκριση έχεις δει από το αντρικό κοινό για την παράσταση; Ενδιαφέρονται οι άντρες να μάθουν καλύτερα τον ψυχισμό του άλλου φύλου;

Η ανταπόκριση από το αντρικό κοινό που παρακολουθεί την παράσταση είναι από θερμότατη ως ενθουσιώδης! Θα ήταν άδικο λοιπόν να πω ότι οι άντρες δεν ενδιαφέρονται να μάθουν για τον ψυχισμό του άλλου φύλου γενικότερα, όταν δεν ισχύει για κάποιους απ’ αυτούς…

Νομίζω απλά ότι οι άντρες στην Ελλάδα έχουν μια ελαφριά προκατάληψη απέναντι σ’ οτιδήποτε ακούνε ότι «αφορά τη γυναίκα» ή προσλαμβάνουν για κάποιο λόγο ως «γυναικείο».  Το καταχωρούν στο μυαλό τους αυτομάτως ως φεμινιστικό κι αυτό για κάποιο λόγο τους αποτρέπει. Νομίζω ότι υπάρχει ισχυρό κοινωνικό στερεότυπο σ’αυτό το σημείο. Η Τέχνη όμως δεν χωρίζεται σε «φαλλοκρατική» όταν το θέμα της είναι ο άντρας ή «φεμινιστική» όταν του θέμα της είναι η γυναίκα. Ούτε καν σε «αντρική» ή «γυναικεία». Είναι απλώς «ανθρώπινη» με την έννοια του ότι ασχολείται με τον άνθρωπο…

Ποιο σημείο της παράστασης είναι το αγαπημένο σου και που κάθε βράδυ περιμένεις να μοιραστείς με το κοινό;

Απολαμβάνω ολόκληρη την παράσταση, ευχαριστιέμαι κάθε της λεπτό και θέλω να το μοιραστώ με το κοινό. Είμαι πολύ περήφανη που παίζω σ’αυτή την παράσταση και που είμαι μέρος της πραγματοποίησης της. Όχι επειδή ξεκίνησε και βασίστηκε πάνω στην ιδέα μου αλλά γιατί το αποτέλεσμα έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία μου. Μας έχει ξεπεράσει όλους μας. Και γι’αυτό ευγνωμονώ τους συνεργάτες μου.

Σύμφωνα με την έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ σχετικά με το χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών η Ελλάδα έπεσε στην 91η θέση ανάμεσα σε 142 χώρες. Είναι αυτό ένα θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολήσει περισσότερο πέρα από τις οικονομικές προεκτάσεις στην κρίση;

Αν υπάρχει μια περίοδος κατά την οποία θα έπρεπε να ισότητα να είναι δεδομένη και να συζητάμε από κει και πέρα, είναι αυτή της κρίσης. Οι άνθρωποι χρειάζεται να είναι ενωμένοι, μονιασμένοι για να αντιμετωπίσουν την κρίση κι όχι να έχουν να αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους και το θέμα του χάσματος ανάμεσα στα δύο φύλα. Είναι λυπηρό το ότι ήμασταν σε καλύτερη θέση και κατρακυλάμε αντί να ανεβαίνουμε...

Αυτά είναι δυο από τα βασικά θέματα που θίγουμε στην παράσταση κι οι βασικοί προβληματισμοί  που με ώθησαν στο να την κάνω. Το αν είναι ή όχι δεδομένες τελικά η ισότητα και η ελευθερία στη Δύση και το πώς τις διαχειριζόμαστε ενώ υπάρχει ακόμη τόση καταπίεση και βία εναντίων των γυναικών σε πολλές χώρες της Ανατολής…

Πιστεύω πως στην Ελλάδα, παρ’ όλο που η ισότητα θεωρείται δεδομένη, υπάρχουν ακόμη πολλά στερεότυπα γύρω από τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Ξεχνάμε πως η χώρα μας κάνει αγώνα δρόμου να ακολουθήσει τη Δύση αλλά έχει αρκετά πατριαρχικές αποσκευές…

Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια μετά το «Woman»;

Υπάρχουν, φυσικά. Αλλά όχι κάτι που να δύναμαι να επισημοποιήσω αυτή τη στιγμή…

Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης. Κοστούμια: Claire Bracewell. Χορογραφίες - κίνηση: Pauline Huguet. Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα. Video art - σχεδιασμός οθονών: Κλεοπάτρα Κοραή. Ενορχηστρώσεις: Δημήτρης Δερμάνης, Ευαγγελία Τσιάρα. Μακιγιάζ: Δήμητρα Φαφαλιού. Κομμώσεις: Χρόνης Τζήμος, Κομμωτήριο Στέφανος. Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού, Έλενα Χαραλαμπούδη. Οργάνωση Παραγωγής & Βίντεο: Ιωάννα Ασμενιάδου-Φωκά, Bανέσσα Πατμίου - Καρούκ. Φωτογραφίες παράστασης: Σύλβια Διαμαντοπούλου, Βαγγέλης Δούκας, Γιάννης Καραβίδας.

Ηθοποιοί - Μουσικοί: Εύα Κοτανίδη (φωνητικά), Κατερίνα Μαούτσου (ακορντεόν), Γιάννης Παπαγιάννης (πιάνο), Θεοδοσία Σαββάκη (σαξόφωνο), Θανάσης Βλαβιανός (μπάσο), Ευαγγελία Τσιάρα (κιθάρα).

Πληροφορίες: «Woman» στο θέατρο Ροές, Ιάκχου 16, Γκάζι. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00. Ταμείο τηλ: 210.34.74.312 (17:30-22:00 καθημερινά). Εισιτήρια: Γενική είσοδος 14 ευρώ, Φοιτητικό και ανέργων 10 ευρώ.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]