Τα τέσσερα αστέρια που έδωσε ο βρετανός κριτικός θεάτρου της εφημερίδας Guardian, Michael Billington, στον Θεόδωρο Τερζόπουλο αποτελούν μια ακόμη αναγνώριση του εξαιρετικού έργου του.

Η επιτυχημένη περσινή παράσταση του σκηνοθέτη Θεόδωρου Τερζόπουλου, ήταν μια σκηνική σύνθεση με αφορμή της αλληλογραφία της Μαρίας Στιούαρτ με τη βασίλισσα Ελισάβετ Α’, όπου δύο πολύ φιλόδοξες γυναίκες συγκρούονταν ανελέητα μέχρις εσχάτων για την εξουσία.

Φέτος, ο Τερζόπουλος παρουσίασε, σε μια επίσκεψη αστραπή στο Λονδίνο, την παράσταση «Έρημος», στο πλαίσιο μιας έκθεσης της εικαστικού Καλλιόπης Λεμού και εντυπωσίασε.

«Συγκεντρωνόμαστε σε μια κρύπτη, πράγμα ταιριαστό αν σκεφτεί κανείς ότι το Il Deserto μιλά για το ζωντανό θάνατο. Ο ήρωας του κομματιού (γραμμένου απ' τον Carlo Michelstaedter και ερμηνευμένου στα ιταλικά από το βιρτουόζο Paolo Musi) είναι μισοθαμμένος στην έρημο. Σαν πρωταγωνιστής του Μπέκετ χρησιμοποιεί λέξεις για να νικήσει το σκοτάδι», αναφέρει ο κριτικός της βρετανική Guardian Michael Billington -ο οποίος μάλιστα βαθμολόγησε την παράσταση με 4 αστέρια- και προσθέτει: «Τα συναισθήματα του ήρωα διαδέχονται το ένα το άλλο - φόβος, οργή, επίμονη περιφρόνηση - καθώς ένας σχεδόν ασταμάτητος λεκτικός χείμαρρος βγαίνει απο το στόμα του για 45 λεπτά. Η ανακούφιση έρχεται μόνο όταν ο ίδιος ο σκηνοθέτης -που είναι καθισμένος μπροστά στον Musi, μουρμουρίζει μοιρολόγια απο τα μέρη της καταγωγής του, απο τον Πόντο στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας».

Τι συμβολίζουν όλα αυτά; Κατά τη γνώμη του βρετανού κριτικού, δίνουν μια αίσθηση τρομακτική, που θυμίζει την Κόλαση του Δάντη: το να είσαι εγκλωβισμένος στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου σε έναν υπόγειο κόσμο.

Το θέμα ενισχύεται από τα γλυπτά της Λεμού, τα οποία προωθούν τη δράση με τρόπο ανατριχιαστικό. Με τίτλο «Navigating in the Dark», η εγκατάστασή της αποτελείται από τρία κουφάρια ελληνικών καραβιών. Ένα με φίδια που σπαρταράνε, ένα άλλο με ανθρώπινες φιγούρες σε φυσικό μέγεθος και ένα τρίτο με κοράκια που συμβολίζουν το θάνατο. Όλα είναι φτιαγμένα από ατσάλι και συνοδεύονται από ταιριαστούς ήχους.

«Η performance κράτησε μια νύχτα και τα γλυπτά θα παραμείνουν στην έκθεση για μερικές εβδομάδες. Η βραδιά όμως ξεπέρασε τα ασαφή όρια του θεάτρου και των εικαστικών και παρουσιάστηκε μια άψογη σύνθεση της φαντασίας δύο δυναμικών Ελλήνων καλλιτεχνών», σχολίασε ο βρετανός κριτικός.