Η ομάδα «Εν δυνάμει», που αποτελείται από άτομα με και χωρίς αναπηρίες, δημιουργεί παραστάσεις με ευαισθησία και χιούμορ, με το σύνθημα: η ζωή είναι καλύτερη όταν τη μοιραζόμαστε όλοι μαζί δημιουργικά.

Πώς καθρεφτίζεται η ταυτότητά μας στον προσωπικό μας χώρο; Είμαστε πάντα ελεύθεροι να τον διαμορφώνουμε; Τι είναι σπίτι; Μπορεί ένα σπίτι να γίνει ίδρυμα; Μπορεί ένα ίδρυμα να γίνει σπίτι; Ένα άτομο με αναπηρία έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Το σύστημα πρόνοιας έχει τη δυνατότητα να υπηρετήσει την ατομική ανάγκη και επιθυμία; Και ποιος μπορεί να απαντήσει στο βασανιστικό και επίμονο ερώτημα του γονέα: «Τι θα γίνει το παιδί μου, όταν εγώ φύγω;».

Μετά την παράσταση Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα, το νέο εγχείρημα της ανήσυχης ομάδας «Εν δυνάμει», σε σκηνοθεσία και πάλι της Ελένης Ευθυμίου, διερευνά την έννοια του χώρου ως αντανάκλαση της ταυτότητας του ατόμου, σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, από 9 έως 24 Ιανουαρίου, στη Μικρή Σκηνή. Στο όριο μεταξύ θεάτρου-ντοκουμέντου και θεάτρου επινόησης, η δουλειά της ομάδας «Εν δυνάμει», που αποτελείται από άτομα με και χωρίς αναπηρίες, βασίζεται στη συλλογή προσωπικών ιστοριών των μελών της, με θέμα την αναπηρία. Με αφετηρία αυτό το αυθεντικό υλικό, οι «Εν δυνάμει» εκφράζουν, χωρίς αναστολές, με ευαισθησία και με απροσδόκητο χιούμορ, τις αγωνίες και τα ανομολόγητα μυστικά των ανθρώπων που βιώνουν το αρνητικό πρόσημο του «άλλου».

Το «άλλο» σπίτι είναι αποτέλεσμα πολύμηνης έρευνας, που πραγματοποιήθηκε τόσο με στοχευμένα εργαστήρια, ερωτηματολόγια και αυτοσχεδιασμούς της ομάδας «Εν δυνάμει», όσο και με συνεντεύξεις ανθρώπων που βρίσκονται στη δύσκολη κοινωνική συνθήκη να ζουν ακούσια εκτός της οικογενειακής δομής και προστασίας. Στην παράσταση, η κοινωνία, το «μεγάλο σπίτι» όλων μας, διασταυρώνεται με το «άλλο» σπίτι, αυτό που η κοινωνία παρέχει στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, αλλά και με τα όνειρα, τις ελπίδες, τους φόβους και τις προσδοκίες των προσώπων-μελών της ομάδας «Εν δυνάμει». Διαφορετικές όψεις μιας αθέατης πραγματικότητας έρχονται στο φως, με στόχο να γεφυρωθεί η απόσταση που μας χωρίζει από αυτόν τον Άλλο, διπλανό μας.

Σύλληψη: Ελένη Δημοπούλου
Σκηνοθεσία & Μουσική: Ελένη Ευθυμίου
Έρευνα & συγγραφή κειμένου: Ελένη Ευθυμίου & Εν δυνάμει
Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Ευτυχιάδου
Σκηνικά: Richard Anthony
Κοστούμια: Λώρα Άννα Λούκας
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Χορογραφία & διδασκαλία κίνησης: Μέλπω Βασιλικού, Βιττόρια Κοτσάλου
Οπτικό περιβάλλον & βίντεο: Δημήτρης Ζάχος
Σχεδιασμός ήχου & ενορχήστρωση: Οδυσσέας Γκάλλιος
Οργάνωση παραγωγής: Κώστας Ιορδάνου

Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Αντωνίου
Βοηθός σκηνογράφου: Ζωή Τζήκα
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Πατσινακίδου
Κατασκευή κοστουμιών: Παρασκευή Ορφανίδου
Τεχνικός video-mapping: Σπύρος Κουδουνάς
Animation: Τατιάνα Εικοσιδυού
Διεύθυνση φωτογραφίας βίντεο: Μιχάλης Γιαγκουνίδης, Ιορδάνης Θεοδοσιάδης, Θεόφιλος Καλαϊτζίδης
Βοηθός σχεδιασμού ήχου: Γιώργος Χολόπουλος
Καλλιτεχνική συνεργάτης: Αγγελική Μούσιου
Μουσικοί στην ηχογράφηση: Τραϊανός Αλμπανούδης (κοντραμπάσο), Δημήτρης Πολυζωίδης (τσέλο), Περικλής Βραχνός (βιολί), Σέργιος Δημόπουλος (ακορντεόν), Μαρία Μυλαράκη (πιάνο), Μηνάς Τσαβδάρης-Βαλλιάνος (κλαρινέτο), Στέλιος Τσαϊρίδης (τρομπέτα), Βασίλης Βουδούρης (κιθάρα).
Οι συνθέσεις «Μόνη μου θέλω», «Απώλεια» και «Θέλω να μπορώ να θέλω-Dance», που ακούγονται στην παράσταση, είναι του Οδυσσέα Γκάλλιου.
Καλλιτεχνική διεύθυνση ομάδας «Εν δυνάμει»: Ελένη Δημοπούλου

beetroot photography

Κλειώ Αντωνοπούλου, Βάσω Ασίκογλου, Μαρία Δαχλύθρα, Ελευθερία Δρακουλίδου, Μαργαρίτα Καϊναδά, Άννα Καλίντσεβα, Αναστασία Καρυοφύλλη, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Μαρία Κολτσίδα, Βαγγέλης Κοσμίδης, Ηλίας Κουγιουμτζής, Γιώτα Κουϊτζόγλου, Νίκος Κυπαρίσσης, Άγγελος Κωνσταντίνου, Λωξάνδρα Λούκας, Δημήτρης Λύρας, Δημήτρης Μέξης, Θάνος Νανάσης, Μιχάλης Ντολόπουλος, Ντίνος Παπαγεωργίου, Βασίλης Πέτρου, Ζωή Τζήκα, Αλέξανδρος Χάτσιος.

Info

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Συγγρού 107
Πληροφορίες – κρατήσεις: 210 900 5 800
Μικρή Σκηνή
Από 9 έως 24 Ιανουαρίου 2016