Μια ελεύθερη απόπειρα σύγκλισης μιας θεατρικής παράστασης και μιας κινηματογραφικής ταινίας.

Εμείς εδώ στο clickatlife.gr πιστεύουμε πως οι τέχνες είναι αλληλένδετες. Μπορεί ο καθένας να έχει προτίμηση ή εξειδίκευση σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο, αλλά κανείς δε χτίζει στεγανά γύρω από τον τομέα ενασχόλησής του και όλοι έχουν ανοιχτό το ραντάρ τους για καινούρια πράγματα που συμβαίνουν σε όλο το μήκος και πλάτος των τεχνών.

Δύο από τις πιο δημοφιλείς μορφές τέχνης είναι το θέατρο και το σινεμά. Μπορεί να έχουν θεμελιώδεις διαφορές και ως ένα σημείο να διαφέρουν και στην κατανομή του κοινού τους, αλλά οι σχέσεις τους είναι προφανείς και δε γίνεται να παραβλέψεις τα κοινά δάνεια και αντιδάνεια.

Καθώς λοιπόν αγαπάμε εξίσου σινεμά και θέατρο, σκεφτήκαμε να εγκαινιάσουμε μια νέα κατηγορία στην οποία θα συνδέονται οι δύο αυτές διαδρομές. Και επειδή το θέατρο διαθέτει το στοιχείο του εφήμερου και δεν υπάρχει νόημα να ανατρέχουμε σε παλαιότερες παραστάσεις που δεν είναι πλέον διαθέσιμες, θα αποτελέσει την αφετηρία μας.

Οι κανόνες έχουν λοιπόν ως εξής: θα εξετάζουμε παραστάσεις που έχουμε ήδη δει και γράψει για αυτές και θα τις προσεγγίζουμε από διαφορετική σκοπιά, παραλληλίζοντάς τες με ταινίες που πιστεύουμε πως έχουν κάποιο κοινό μαζί τους. Με αυτό τον τρόπο κάποιος που βρήκε ενδιαφέρουσα την παράσταση μπορεί να ανακαλύψει ένα φιλμ που θα αγαπήσει, όπως επίσης και κάποιος σινεφίλ θα έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει μια παράσταση που μπορεί να αγνοούσε και αξίζει να παρακολουθήσει.

Στο πρώτο δίπολο καταπιανόμαστε με το «Περί φύσεως» των bijoux de kant από το θέατρο και με το «Ο άγνωστος της λίμνης» («L’inconnu du lac» ο πρωτότυπος τίτλος) του Αλέν Γκιροντί από τον κινηματογράφο και ελπίζουμε να βρείτε ενδιαφέροντα πράγματα στους παραλληλισμούς που θα ακολουθήσουν.

ΘΕΑΤΡΟ

«Περί φύσεως» του Μιχάλη Βιρβιδάκη

Σκηνοθεσία: bijoux de kant

Παραστάσεις: Πέμπτη έως Κυριακή στις 20:30 στο Bios

Σύνοψη: Μεταφερόμαστε στο καλοκαίρι και πιο συγκεκριμένα τον Αύγουστο, κατά την παραμονή του Σωτήρος. Σε ένα λιμανάκι κάποιας απόμερης ελληνικής παραλίας ο κόσμος κάνει το απογευματινό του μπάνιο περιμένοντας να ανατείλει το φεγγάρι μέσα από τη θάλασσα. Εμείς επικεντρωνόμαστε στη συνάντηση τριών ανθρώπων. Ο Σοφοκλής Ποθουλάκης και ο Ευριπίδης Περίανδρος με τη γυναίκα του Ευλαμπία συζητούν για τα πάντα, σχολιάζοντας πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις της δημόσιας σφαίρας και της προσωπικής τους ζωής και όσο και αν καταλήγουν να συνδέονται και να εκμυστηρεύονται μυστικά και φοβίες, τελικά δε συναντιούνται ποτέ και απλά μονολογούν. Και άραγε βρέθηκαν όντως ποτέ σε αυτή τη θάλασσα μαζί ή μήπως τα νερά της αντανάκλασαν τις συσσωρευμένες προσωπικότητες όσων έχουν κολυμπήσει σε αυτή τη θάλασσα, σχηματίζοντας μια θαυμαστή ψευδαίσθηση, όπως τονίζει και ο σκηνοθέτης Γιάννης Σκουρλέτης;

ΣΙΝΕΜΑ

«Ο άγνωστος της λίμνης» (2013)

Σκηνοθεσία: Αλέν Γκιροντί

Σύνοψη: Ένα καλοκαίρι σε μια λίμνη της Γαλλίας όπου στην πλειοψηφία τους ομοφυλόφιλοι άνδρες κάνουν γυμνισμό και ψωνιστήρι, ο Φρανκ συναντά τον Χένρι και οι δύο άνδρες αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη φιλία. Ο Φρανκ ερωτεύεται τον Μισέλ, ένα γοητευτικό μυστηριώδη άνδρα που παραθερίζει και αυτός στη λίμνη και ο Χένρι προσπαθεί να ξεπεράσει το γεγονός πως τον παράτησε η κοπέλα του. Ο καθένας λοιπόν έχει το δικό του λόγο να έρχεται καθημερινά στη λίμνη και το αποτέλεσμα είναι να συζητούν για τα πάντα, χωρίς να καταλήγουν κάπου και δίχως να συμβαδίζουν πραγματικά. Καθώς η ταινία προχωρά μετατρέπεται σε ένα αγωνιώδες χιτσκοκικό θρίλερ και η φαινομενική έλλειψη αισθητικής αποδεικνύεται ένα σκηνοθετικό τρικ, αφού καθώς πέφτει ο ήλιος και βαδίζουμε προς το φινάλε έρχεται η κορύφωση τόσο στο σεναριακό κομμάτι όσο και καλλιτεχνικά. Η καλύτερη ταινία του 2013 σύμφωνα με το αναγνωρισμένο περιοδικό στους σινεφίλ κύκλους Cahier du Cinema.

_______________________________________________________________________________

Η σύγκλιση: Στο «Περί φύσεως» υπάρχει η ξαφνική φιλία (με πολλά ερωτηματικά και αστεράκια) δύο ανδρών, οι οποίοι συζητούν πέρα από το χώρο και το χρόνο και εκφράζουν τις πιο μοίχειες ανησυχίες και φοβίες τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ποτέ ο ένας τον άλλο, αφού όσο περνά η ώρα είναι όλο και πιο εμφανές ότι μονολογούν ακατάσχετα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στο φιλμ του Γκιροντί. Έχουμε να κάνουμε με δύο άνδρες που έρχονται πιο κοντά μονάχα επειδή ο καθένας έχει δικά του ζητήματα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αναζητά απλώς έναν άνθρωπο ώστε να μιλήσει για αυτά. Κανείς από τους τέσσερις άνδρες δεν ακούει πραγματικά τον διπλανό του και όλοι είναι τόσο μόνοι μα και ταυτόχρονα τόσο ίδιοι. Κοινός παρονομαστής είναι το υγρό στοιχείο, εκφράζοντας το μυστηριώδες και το ελευθεριακό, το άπιαστο και το ρευστό. Σημαντικό ρόλο και στις δύο περιπτώσεις διαδραματίζει η πορεία προς τη νύχτα. Στο «Περί φύσεως» επέρχεται η ένωση, με την αποδοχή πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ουσιαστικά ένας, ενώ στο «Ο άγνωστος στη λίμνη» ακολουθείται μια αντίθετη διαδρομή προς την απόλυτη αποξένωση. Το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό, αλλά η επίδραση είναι παρόμοια. Το υγρό στοιχείο κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό είναι μια μεταφυσική εμπειρία που μας φέρνει πιο κοντά στην αίσθηση της μήτρας και κατ’ επέκταση του νοήματος της εφήμερης αλλά και κοινής ζωής μας.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]