Παρατηρήστε προσεκτικά κάποιες παρέες ηλικιωμένων ανθρώπων. Εκεί, θα δείτε το εξής παράδοξο: πολλές γυναίκες και ελάχιστοι άνδρες! Τυχαίο; Μάλλον όχι, αναφέρει η επιστήμη που δηλώνει πως οι άνδρες είναι περισσότερο «αναλώσιμοι» γενετικά από τις γυναίκες.

Παρατηρήστε προσεκτικά κάποιες παρέες ηλικιωμένων ανθρώπων. Εκεί, θα δείτε το εξής παράδοξο: πολλές γυναίκες και ελάχιστοι άνδρες! Τυχαίο; Μάλλον όχι, αναφέρει η επιστήμη που δηλώνει πως οι άνδρες είναι περισσότερο «αναλώσιμοι» γενετικά από τις γυναίκες.

Τελικά, ποιος είναι το ισχυρό φύλλο; Ο άνδρας που ζει όλη του τη ζωή σηκώνοντας το «βάρος» του ρόλου του ισχυρού ή η γυναίκα που θεωρείται ασθενές φύλλο και που τελικά ζει πολύ περισσότερα χρόνια από τον άνδρα;

Η επιστήμη είναι κατηγορηματική. Οι γυναίκες είναι γενετικά «ανώτερες» από τους άνδρες λόγω ενός ιδιαίτερα πολύπλοκου βιολογικά συστήματος που διαθέτουν επειδή είναι επιφορτισμένες με το ρόλο της ανθρώπινης αναπαραγωγής.

Αν και με το πέρασμα του χρόνου, η «ψαλίδα» στο προσδόκιμο ζωής φαίνεται να κλείνει κάπως, παρόλα αυτά τον τελευταίο λόγο τελικά τον λένε πάντα οι γυναίκες. Μάλιστα, όσο πιο προχωρημένη είναι η ηλικία, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση στο προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στα δύο φύλα. Στην ηλικία των 85 ετών υπάρχουν κατά μέσο όρο έξι γυναίκες για κάθε τέσσερις άνδρες, ενώ στην ηλικία των 100 ετών υπάρχουν υπερδιπλάσιες γυναίκες που τα έχουν εκατοστίσει σε σχέση με άνδρες.

Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι ο άνθρωπος που είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα έζησε περισσότερα χρόνια από κάθε άλλον, ήταν μια γυναίκα, η γαλλίδα Ζαν Καλμάν, η οποία πέθανε το 1997 σε ηλικία 122 ετών και 164 ημερών.

Όταν μιλούν οι αριθμοί...

Σε όλο τον κόσμο οι γυναίκες ζουν κατά μέσο όρο περισσότερο από τους άνδρες (γύρω στα πέντε χρόνια) και το ζήτημα απασχολεί χρόνια τώρα τους επιστήμονες, οι οποίοι τώρα πια φαίνεται να πλησιάζουν στη λύση του αινίγματος.

Η αιτία φαίνεται πως είναι ότι οι άνδρες είναι γενετικά πιο "αναλώσιμοι" σε σχέση με το υποτιθέμενο "ασθενές" φύλο, με άλλα λόγια οι γυναίκες ζουν πιο πολλά χρόνια λόγω της ανώτερης βιολογίας τους (που έχει να κάνει τελικά με το ότι γεννάνε) και όχι του υποτιθέμενου λιγότερου στρες σε σχέση με τους άνδρες στη ζωή τους.

Μέχρι σήμερα υπήρξαν πολλές ερμηνείες στο πραγματικά παράδοξο φαινόμενο της βιωσιμότητας των γυναικών έναντι των ανδρών. Και κατά βάση, οι περισσότερες από αυτές ανέφεραν πως οι άνδρες «έφευγαν» από τη ζωή νωρίτερα από τις γυναίκες λόγω τους μεγαλύτερου στρες που αντιμετώπιζαν στην επαγγελματική τους ζωή, της σωματικής ταλαιπωρίας που είχαν υποστεί αν η εργασία τους ήταν χειρωνακτική ή των πολλαπλών ευθυνών που είχαν απέναντι στην οικογένειά τους και την κοινωνία γενικότερα.

Και ενώ όλες αυτές οι ερμηνείες ήταν ιδιαίτερα «βολικές» και θετικά διακείμενες προς το ανδρικό φύλλο, μια νέα έρευνα, του καθηγητή Τομ Κέρκγουντ του πανεπιστημίου του Νιούκασλ, κορυφαίου γεροντολόγου, έδωσε μια νέα διάσταση στο γεγονός.

Ο βρετανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το γυναικείο σώμα είναι πιο ικανό να εκτελεί τις εργασίες "συντήρησης ρουτίνας" που απαιτεί ένας οργανισμός, προκειμένου να διατηρεί υγιή και ζωντανά τα κύτταρά του. Με τον τρόπο αυτό καθυστερεί τη γήρανση και τον θάνατο, παρά τη διαδεδομένη αντίληψη -ιδιαίτερα στους κύκλους των αισθητικών και της βιομηχανίας καλλυντικών, που παίρνουν υπόψη μόνο τις αλλαγές στο δέρμα- ότι οι άνδρες γερνάνε πιο αργά από τις γυναίκες.

Όπως αναφέρουν η βρετανική "Ιντεπέντεντ" και το αμερικανικό περιοδικό "Scientific American", ο Κέρκγουντ ανέφερε, πως υπάρχουν πλέον επαρκή επιστημονικά στοιχεία για να υποστηριχθεί ότι ουσιαστικά οι άνδρες είναι βιολογικά πιο «αναλώσιμοι» από τις γυναίκες, επειδή τα κύτταρα του σώματός τους δεν είναι προγραμματισμένα να διαρκούν τόσο όσο των γυναικών. Η λεγόμενη "θεωρία του αναλώσιμου σώματος" (που πρωτοεμφανίστηκε πριν από χρόνια) τείνει πλέον να γίνει η κυρίαρχη επιστημονική θεωρία σχετικά με το γιατί γερνάμε και γιατί οι γυναίκες ζουν πιο πολύ.

Η θεωρία αναφέρει ότι αν και τα γονίδια είναι αθάνατα και μπορούν να ζήσουν για πάντα, με το να περνάνε από τη μια γενιά στην άλλη, το σώμα φθείρεται επειδή είναι σχεδιασμένο (γενετικά προγραμματισμένο) από την εξέλιξη και την φυσική επιλογή να ζει μόνο όσο χρειάζεται για να μεταφέρει τα γονίδια στην επόμενη γενιά, συνεπώς είναι αναλώσιμο.

Το σώμα, όπως ένα αυτοκίνητο, χρειάζεται «συνεργείο», δηλαδή συνεχή κυτταρική συντήρηση για να ανανεώνεται, όμως με το πέρασμα του χρόνου διάφορα «σφάλματα» (βλάβες του DNA) συσσωρεύονται στα κύτταρα και τους ιστούς.

Έτσι γερνάμε, επειδή το σώμα μας δεν μπορεί να αποφύγει τα γενετικά λάθη. Αυτά τα «σφάλματα», που σιγά-σιγά γίνονται όλο και περισσότερα, είναι πια πολύ δαπανηρά από ενεργειακή άποψη για την επιδιόρθωσή τους, γι' αυτό τελικά το σώμα μας υποκύπτει και πεθαίνει.

Το πότε αυτό -ο θάνατος- θα συμβεί, εξαρτάται από το πόση προσπάθεια το σώμα καταβάλλει για να συντηρήσει και να επιδιορθώσει τα σφάλματά του. Και σε αυτό φαίνεται πως οι γυναίκες υπερτερούν, επειδή χρειάζονται μικρότερη προσπάθεια. Αυτό συμβαίνει επειδή στους ανθρώπους, όπως και στα περισσότερα άλλα είδη ζώων, η κατάσταση του σώματος του θηλυκού είναι πολύ σημαντική για την αναπαραγωγική επιτυχία. Το έμβρυο πρέπει να τραφεί μέσα στην μητέρα του και το νήπιο να την θηλάσει, πράγματα που εξηγούν γιατί το γυναικείο σώμα πρέπει να είναι πιο ανθεκτικό στον χρόνο από το ανδρικό.