Το να τρέξει κάποιος 42 χιλιόμετρα (για την ακρίβεια 42.195 μέτρα) δεν είναι και εύκολη υπόθεση. Εκείνοι που τα καταφέρνουν, είναι για τους υπόλοιπους ζηλευτοί και θεωρείται ότι κάνουν ό,τι καλύτερο για την καρδιά και την υγεία τους. Eίναι όμως έτσι ή μήπως όλη αυτή η υπερπροσπάθεια έχει και αρνητικές επιπτώσεις; Εξάλλου δεν έχουμε ακούσει για μαραθωνοδρόμους που παραπονέθηκαν για πόνο στο στήθος ή προσβλήθηκαν από έμφραγμα;

Το να τρέξει κάποιος 42 χιλιόμετρα (για την ακρίβεια 42.195 μέτρα) δεν είναι και εύκολη υπόθεση. Εκείνοι που τα καταφέρνουν, είναι για τους υπόλοιπους ζηλευτοί και θεωρείται ότι κάνουν ό,τι καλύτερο για την καρδιά και την υγεία τους. Eίναι όμως έτσι ή μήπως όλη αυτή η υπερπροσπάθεια έχει και αρνητικές επιπτώσεις; Εξάλλου δεν έχουμε ακούσει για μαραθωνοδρόμους που παραπονέθηκαν για πόνο στο στήθος ή προσβλήθηκαν από έμφραγμα;

Ο Dr. Eric Larose, καρδιολόγος στο πανεπιστημιακό ινστιτούτο καρδιολογίας του Κεμπέκ και μαραθωνοδρόμος, αποφάσισε να ερευνήσει το θέμα σχετικά με το πόσο επιβαρύνεται η καρδιά κατά τη διάρκεια ενός μαραθώνιου δρόμου και –προς έκπληξή του- ανακάλυψε ότι όντως ο μυς παθαίνει βλάβη. Μία βλάβη προσωρινή και αναστρέψιμη, αλλά πραγματική.

Στην έρευνα που παρουσιάστηκε στο Καναδικό καρδιαγγειακό συνέδριο 2010, ο Larose και οι συνεργάτες του «χρησιμοποίησαν» 20 μαραθωνοδρόμους, άλλους που προπονούνταν για να τρέξουν πρώτη φορά και άλλους που συμμετείχαν για 30η φορά. Οι εθελοντές εξετάστηκαν έξι με οχτώ εβδομάδες πριν από το μαραθώνιο, αμέσως μετά τον τερματισμό τους και ξανά μετά από τρεις μήνες, έτσι ώστε να υπάρχει σαφής εικόνα της επίδρασης του μαραθωνίου στην καρδιά τους.

Οι μετρήσεις περιελάμβαναν απεικονίσεις της καρδιάς πριν και μετά το μαραθώνιο, ποσοστά φλεγμονών και ροής του αίματος, αλλά και το ρυθμό της αναπνοής. Αν και οι ερευνητές περίμεναν ότι δε θα βρουν κάποια βλάβη στο όργανο, αυτό αποδείχτηκε αληθινό ως προς το ήμισυ. Η καρδιά παρουσίαζε όψη παρόμοια με αυτή που έχει όταν εκδηλώνεται έμφραγμα.

Στους δρομείς, τα επίπεδα ενός ενζύμου που ονομάζεται τροπονίνη, το οποίο αυξάνεται για να ανταποκριθεί σε μια κουρασμένη καρδιά και σε μειωμένη ροή αίματος, ήταν υψηλότερα αμέσως μετά το μαραθώνιο. Ο μυς της καρδιάς είχε υποστεί βλάβη που όμως ήταν προσωρινή και όχι σε όλο του το εύρος, αλλά σε πάνω από το 50% του.

Τα απογοητευτικά συμπεράσματα ανασκευάστηκαν ευτυχώς από την εντελώς φυσιολογική κατάσταση της καρδιάς, κατά τις εξετάσεις που έγιναν μετά από τρεις μήνες. Πάντως, δεν είναι σαφές το αν η συμμετοχή σε πολλούς μαραθώνιους, συσσωρεύει τη βλάβη στην καρδιά.

Η έρευνα, επιβεβαιώνει αυτό που γνωρίζαμε μέχρι τώρα, ότι δηλαδή θα πρέπει να ασκούμαστε όσο περισσότερο μπορούμε, χωρίς όμως να ξεπερνάμε τα όριά μας, αυτά για τα οποία μας προειδοποιεί και το ίδιο μας το σώμα.