Και οι ενήλικες έχουν ψυχή
Έχουμε συνδέσει τα χάρτινα πιάτα, τα μίνι πυροτεχνήματα και τα κεριά-υπερπαραγωγές, με παιδικά πάρτι. Μήπως ήρθε η στιγμή να ξαναγίνουμε παιδιά, στολίζοντας το σπίτι και όταν πλησιάζουν τα δικά μας γενέθλια; της Σάντυς Τσαντάκη
Χωρίς πινιάτα
Δεν μας αρέσει που μεγαλώνουμε, μας αρέσουν όμως τα πάρτι. Ο στολισμός. Τα δώρα. Οι ευχές. Οι κάρτες. Τα φιλιά. Και οι αγκαλιές. Ακόμη κι αν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς πινιάτα, δεν μας φανταζόμαστε με τους φίλους μας να κοπανάμε ένα χάρτινο ζωάκι κρεμασμένο από το ταβάνι για να ανοίξει και να βρούμε καραμέλες και σοκολατένια φλουριά, μπορούμε όμως πάντα να σκεφτούμε ευφάνταστους τρόπους για να γιορτάσουμε.

Όλα ξεκινούν από την είσοδο του σπιτιού. Μια πινακίδα, ότι έχω γενέθλια, το πάρτι είναι εδώ, αυτοσχέδια, με μπαλόνια ή χωρίς, θα κάνει τη διαφορά. Και αντίθετα με τα παιδιά μπορούμε να την κρατήσουμε και μία εβδομάδα, ξεγελώντας και τους γείτονες.
Χωρίς αριθμούς
Και στην εσωτερική διακόσμηση του σπιτιού; Μπαλόνια στο ίδιο χρώμα. Άσπρο, μαύρο, ασημί. Γράμματα σε όλες τις αποχρώσεις. Happy Birthday, για να μας φτιάχνει τη διάθεση. Στο τραπέζι που θα φάμε με ροδοπέταλα. Στον τοίχο, με ανομοιογενή γράμματα. Οι αριθμοί δεν ταιριάζουν στην περίσταση. Μπορούμε να βάλουμε παντού ερωτηματικά.

Και δεν είναι μια πρόταση μόνο για τα δικά μας γενέθλια. Αλλά και ένα πάρτι-έκπληξη στο σπίτι ενός αγαπημένου προσώπου. Τι θα λέγατε να είναι θεματικό το πάρτι; Δεν στοιχίζει τίποτα να πούμε πως η συγκέντρωση θα είναι εμπνευσμένη από τη δεκαετία του 80 και να βάλουμε παντού ασημόσκονη, φωτορυθμικά και ασορτί μουσική.
Οριακά κιτς
Το φως πάντα κάνει τη διαφορά. Όπως και οι πολύχρωμες γιρλάντες. Το κιτς μας ταιριάζει πολύ. Ξεσηκώνει και ασορτί χορευτικές φιγούρες. Κι όταν τελειώσουν όλα, σβήσουμε την τούρα, ανοίξουμε τα δώρα, διαβάσουμε τις κάρτες, ό,τι μας αρέσει από το ντεκόρ, μπορούμε να το διατηρήσουμε. Μέχρι τα επόμενα γενέθλια…








